کتاب دره اتاوا اثر آلیس مونرو

انتشارات:

نویسنده:

معرفی کتاب دره اتاوا اثر آلیس مونرو

کتاب دره اتاوا، دهمین مجموعه داستان های کوتاه آلیس مونرو است که در سال 2001 به چاپ رسیده است. مونرو در این کتاب، روایت هایی همانند خاطرات متغیر و تکرارشونده ی انسان خلق کرده و شخصیت هایی را به وجود آورده که درست مثل برخی از افرادی که خودمان می شناسیم، متناقض و دمدمی هستند. در داستانی از این مجموعه، خدمتکاری مقید و متعهد به خاطر شوخی یک نوجوان، تلاش می کند تا عادت های تثبیت شده ی زندگی خود را تغییر دهد. در داستانی دیگر، دانشجویی که برای دیدن عمه ی خودشیفته و عجیبش آمده، درگیر رازی حیرت آور و معنای آن در زندگی خودش می شود. کتاب دره اتاوا، نشان دهنده ی اوج تواناهایی های مونرو در داستان سرایی است و با ارائه ی داستان هایی بسیار جذاب و ژرف، هواداران بی شمار این نویسنده ی صاحب سبک را به وجد خواهد آورد.

ویژگی ها کتاب دره اتاوا

آلیس مونرو برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات سال 2003

مشخصات کتاب دره اتاوا

قطع :	رقعی
نوع جلد :	شومیز
شابک :	978-600-8625-21-6
تعداد صفحه :	144
سال انتشار شمسی :	1395
سال انتشار میلادی :	2001
سری چاپ :	1

بیشتر بخوانید

آلیس مونرو، ملکه ی سرزمین داستان های کوتاه

داستان های کوتاه مونرو با جمله ای منحصر به فرد، انتخابی اشتباه که مسیر زندگی را تغییر می دهد و درکی ناگهانی توسط شخصیت ها به وجود می آیند

دسته بندی های مرتبط کتاب دره اتاوا

ادبیات کانادا

جایزه نوبل ادبیات

ادبیات داستانی

ادبیات معاصر

داستان درام

دهه 2000 میلادی

داستان کوتاه

نکوداشت های کتاب دره اتاوا

Surely Munro’s best yet.

بدون شک، بهترین اثر مونرو تا به حال.

New York Times

Rich, mature, authoritative.

پرمایه، بدون نقص و تأثیرگذار.

Kirkus Reviews

Read these stories.it is the only way to understand the miracles that Munro so regularly performs.

این داستان ها را بخوانید. این تنها راه درک معجزاتی است که مونرو مرتبا به نمایش می گذارد.

Amazon

بخش هایی از کتاب دره اتاوا (لذت متن)

آن ها در ساعات پایانی بعد از ظهر، رنگ پریده از ندامت و لرزان از عشق، با یکدیگر آمدند؛ آن ها مثل آدم هایی به نظر می رسیدند که به سختی از زلزله جان سالم به در برده بودند و در اوج پریشانی به این سو آن سو می رفتند.

هر وقت در شهر محل زندگی ام بودم، خطری وجود داشت؛ خطر دیدن زندگی خودم از طریق چشمانی به غیر از چشمان خودم.

کاری که باید می کرد، به نظر خودش، به خاطر داشتن همه چیز بود؛ و منظورش از «به خاطر داشتن»، تجربه ی آن اتفاق در ذهنش برای باری دیگر و سپس، به یاد سپردن آن برای همیشه بود.