ایده خطرناک داروین کتابی است که در سال 1995 توسط فیلسوف دانیل دنت نوشته شده است که در آن نویسنده به برخی از بازتاب های نظریه داروین نگاه می کند. اصل بحث این است که، چه نظریات داروین ابطال شوند یا نه، هیچ بازگشتی از این ایده خطرناک وجود ندارد که طراحی (هدف یا چیزی برای آن) ممکن است به طراح نیاز نداشته باشد. دنت این مورد را بر این اساس بیان می کند که انتخاب طبیعی یک فرآیند کور است، که با این وجود برای توضیح تکامل حیات به اندازه کافی قدرتمند است. کشف داروین این بود که نسل حیات به‌صورت الگوریتمی کار می‌کرد، فرآیندهای پشت سر آن به‌گونه‌ای کار می‌کردند که با توجه به این فرآیندها، نتایجی که آنها به سمت آن تمایل دارند باید چنین باشد.
به عنوان مثال، دنت می گوید که بسیاری از معاصران برجسته او با این ادعا که ذهن ها را نمی توان به فرآیندهای صرفا الگوریتمی تقلیل داد، ادعا می کنند که معجزه می تواند رخ دهد. این اظهارات بحث و گفتگوهای زیادی را در بین عموم ایجاد کرده است. این کتاب نامزد نهایی جایزه کتاب ملی در سال 1995 در غیرداستانی و جایزه پولیتزر در سال 1996 برای ادبیات غیرداستانی عمومی بود.
در کتابی که هم پیشگامانه و هم قابل دسترس است، دانیل سی. دنت، که چت ریمو از بوستون گلوب او را «یکی از تحریک‌کننده‌ترین متفکران روی کره زمین» می‌خواند، ذهن منطقی اشتباه خود را بر نظریه انتخاب طبیعی متمرکز می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه داروین ایده بزرگ دیدگاه سنتی ما را از جایگاه بشر در جهان متحول و روشن می کند. دنت به وضوح خود این نظریه را توصیف می کند و سپس دیدگاه داروین را با استدلال های بی عیب و نقص به نتایج اغلب غافلگیرکننده آنها تعمیم می دهد و دیدگاه های برخی از مشهورترین دانشمندان عصر ما را به چالش می کشد.
کتاب ایده ی خطرناک داروین
