این آلبوم تجربه‌ای است از پرداختن به نوعی موسیقی (از نحوه‌ی چیدمان ملودی‌ها تا سازبندی و رنگ‌آمیزی، استفاده از اشعار کلاسیک و حضور نسبتا پررنگ آواز با اجرای متر آزاد) که عالی‌ترین نمونه‌های آن را پس از انقلاب 57 و به خصوص دهه‌های 60 و 70 و مشخصا در آثار محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان شنیده‌ایم. در این میان زاویه‌ی دید، دریافت‌ها و علایق موسیقیایی مولف،فضاهایی تا حدودی شخصی، در جواب آواز و دیگر قطعات به دست داده است، اما به هر حال تاکید بر ماندن در فضای موسیقیایی که از آن کوتاه سخن رفت، در جریان حفظ می‌شود. برای آهنگساز که بیشتر و پیشتر، توجه و علاقه‌ی خود را به تجربه‌ی فضاهای خاص‌تر و به عبارتی نوتر یا تجربی‌تر موسیقی ایرانی نشان داده است، این اثر، دین و ابراز ارادتی است به فرم و فضای موسیقیایی مذکور.
آلبوم موسیقی در آتش مشتاقی
آوای باربد