کتاب پادشاه آن سوی دروازه

"پادشاه آن‌سوی دروازه" دومین رمان از جهان درنای، نوشته‌ی دیوید گمل، نویسنده‌ای‌ست که نامش با حماسه‌های خونین، قهرمانان زخم‌خورده و مرزهای لرزان میان شرافت و ضرورت گره خورده است. این رمان در عین حال که دنباله‌ای معنوی برای "افسانه" محسوب می‌شود، داستانی مستقل دارد که یک قرن پس از وقایع کتاب نخست روایت می‌شود. با همان لحن سرد و گزنده، همان میدان‌های نبرد که سرنوشت در آن‌ها ریخته می‌شود، و همان پرسش ازلی که زیر پوست کلمات موج می‌زند: قهرمانی چیست، و آیا هنوز ممکن است؟
امپراتوری درنای، پس از مرگ دروس افسانه‌ای، به کام سسکا سقوط کرده است؛ حاکمی ستمگر با وسواس جاودانگی که هیولاهایی از پیوند جادو و علم ساخته تا ترس را نهادینه کند. در میانه‌ی این تاریکی، تناکا خان - جنگجویی تبعیدی با نژادی دوگانه و گذشته‌ای خون‌آلود - ناخواسته در مرکز طوفان قرار می‌گیرد. او به آرامی گرد شورشیانی را جمع می‌کند؛ انسان‌هایی شکسته، ولی نه تسلیم‌شده. سفر آن‌ها، بیش از آنکه تنها به‌سوی میدان‌های نبرد باشد، سفری‌ست به درون زخم‌های کهنه، خیانت‌های فراموش‌نشده و انتخاب‌هایی که مرز میان بقا و انسانیت را محو می‌کنند. هر تصمیم، گامی‌ست بر لبه‌ی پرتگاه، و هر اتحاد، تردیدی دیگر در قلبی خسته.
در "پادشاه آن‌سوی دروازه"، گمل بار دیگر صدای مقاومت را از درون مردمانی عادی بیرون می‌کشد؛ انسان‌هایی که بار گذشته، فقدان و حتی اشتباه را بر دوش می‌کشند. او خشونت حکومت مطلق را نه با شعار، که با کنش و زخم نشان می‌دهد. مسئله، تنها نبرد با هیولاها نیست؛ بلکه نبرد با ترس، با سرنوشت تحمیل‌شده و با شکاکیتی‌ست که قهرمانان را پیش از دشمن می‌خورد. اینجا قهرمانی، نه تصویری درخشان، که تصمیمی ناگزیر است - انتخابی موقت در جهانی بی‌رحم.
"پادشاه آن‌سوی دروازه" ترکیبی‌ست از ضرب‌آهنگ سریع، پیچیدگی روانی و فضای سنگین فانتزی تاریک. گمل داستانی می‌نویسد که در آن هیچ پیروزی‌ای بی‌تاوان نیست و هیچ قهرمانی بی‌تردید. در این اثر، شمشیر و سایه، دو روی یک سکه‌اند و امید، تنها زمانی زنده می‌ماند که کسانی حاضر باشند برایش خون بدهند. این کتاب نه فقط برای دوست‌داران نبرد، که برای آن‌هایی‌ست که هنوز می‌پرسند: در جهانی که همه چیز می‌لرزد، ایستادن چه معنایی دارد؟