بر اساس توصیه‌ی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۱ و با توجه به مطالعات فراوان، امروزه اهمیت ویژه‌ای به میزان "احساس خوشبختی" در کشورها داده می‌شود. این کتاب به منظور بررسی این مسئله نوشته شده است که چرا ایرانیان از سال ۱۳۵۳ تاکنون احساس خوشبختی مطلوبی ندارند. نویسنده به اعتقاد خود معتقد است که اگر مفهوم خوشبختی، آرمان‌شهر و رابطه‌ی آرمان با واقعیت مورد تدقیق قرار گیرد و در یک مطالعه‌ی تاریخی‌ـ‌فرهنگی، تلقی ایرانیان از این مفاهیم بررسی شود و آفات مهم جامعه‌ی کنونی شامل عوام‌گرایی، بحران فرهنگی و محدودیت بیان و نقش این آفات در میزان احساس خوشبختی تحلیل شود، نور آگاهی بر وضعیت پرابهام و بغرنج کنونی و نابسامانی‌های موجود پرتو می‌اندازد و زوایای پنهان و غفلت آشکار می‌شود.
کتاب توسعه و خوشبختی در میان ایرانیان
نشر نی
محمد سمیعی
