واژه مهندسی اویونیک متشکل از دو کلمه Aviation و Electronic می باشد که برای اولین بار در سال 1950 در آمریکا به کار گرفته شد و امروزه به عنوان یکی از مهم ترین بخش های وسایل پرنده محسوب شده و می توان آن را هم تراز بخش های دیگر مانند موتور، سازه و بدنه به حساب آورد. با توجه به اهمیت کنترل دقیق هواپیما در هنگام فرود و برخاستن، جلوگیری از تصادف هوایی و همچنین انجام پرواز IFR ( پرواز در شرایط دید کم و یا پرواز در شب ) نیاز به سیستم های اویونیک امری اجتناب ناپذیر است. سامانه های الکترونیکی هواپیما ( اویونیک ) باعث افزایش سطح ایمنی و سهولت پرواز، افزایش سرعت انجام رویه های پروازی توسط خلبان و کنترل بهتر در شرایط سخت پروازی و ایجاد زمان بیشتر جهت تصمیم گیری در شرایط اضطراری برای خلبان شده اند. اکثر سیستم-های اویونیک از دانش الکترونیک دیجیتال استفاده می کنند. سیگنال های دیجیتال علاوه بر اشغال فضای بسیار کمتری نسبت به سیگنال های آنالوگ در سرعت پردازش اطلاعات تحول عظیمی را صورت داده اند. همچنین نمایش اطلاعات دیجیتال، استفاده از صفحات نمایش با فن‌آوری های جدید را ضروری ساخته است از این رو تمامی سیستم های ثبت و نمایش هواپیماهای امروزی دیجیتال شده اند و از صفحات نمایش دیجیتال با کیفیت بسیار بالا بهره می برند.
کتاب اویونیک هواپیما
فدک ایساتیس