«دانه‌های دردی که شمایان بدین چراگاه مغضوب ریختید، اکنون من می‌چینم و خود را به زیر سایة آنها می‌کشانم و آنها لجوج، خود را به دامان من می‌آویزند و دندان‌هایشان را به هم می‌فشرند. تلخ می‌گریم و شب‌های سنگین و خفقان‌آور زمان را در گفت‌وگو با خویش فریاد می‌زنم، و این تنهایی بزرگ و دردناک بخشی از حادثه‌ای است که اکنون احساس می‌کنم و گرداگرد من ایستاده است...». نگارنده در کتاب حاضر با بهره‌گیری از تاریخ، در قالب ادبی، به مقولة ستیز آدم با خویشتن می‌پردازد. عمده منبعی که در کتاب مورد استفاده قرار گرفته، «جنگ و تمدن» نوشتة «جوزف توینبی»، از مورخان انگلیسی قرن بیستم، است.
کتاب چراگاه
