کتاب کوتوله ای در سر

"کوتوله ای در سر" کتابی کودکانه با مضامین روان‌شناختی‌ست، نوشته‌ی نویسنده‌ی اتریشی، کریستینه نوستلینگر، و تصویرگری شده توسط جوتا بائر. نوستلینگر که به‌دلیل توانایی‌اش در پیوند زدن گرمای انسانی با صداقتی بی‌پرده شناخته می‌شود، در این کتاب نگاهی بامزه، دقیق و عاطفی به دنیای درونی یک دختر نوجوان دارد که درگیر پیچ‌وخم‌های احساسی‌ست. داستان با آنا آغاز می‌شود، دختری که درست پیش از اولین روز مدرسه، کوتوله‌ای کوچک با کلاه بنفش، به اندازه‌ی یک تصویر بندانگشتی، را در سر خود کشف می‌کند-کوتوله‌ای که بی‌دعوت آمده اما به شکلی عجیبی مفید است. او مدام درباره‌ی همه‌چیز توضیح می‌دهد و به همراهی پنهانی آنا در رویارویی با چالش‌های زندگی بدل می‌شود.
ماجرای آنا، دختر والدینی جداشده است که میان دو خانه جابه‌جا می‌شود. این وضعیت، در مدرسه نیز پیچیده‌تر می‌شود؛ جایی که او ناخواسته در یک مثلث عاطفی قرار می‌گیرد-آنا پیتر را دوست دارد، اما هرمان به آنا علاقه دارد. در میانه‌ی این سردرگمی‌ها، کوتوله‌ی درون ذهن او هم نقش مشاور دارد و هم گاه آتش‌بیار معرکه است. او مدام نظر می‌دهد، در افکار آنا دخالت می‌کند و به او کمک می‌کند تا احساسات متغیر خود را بهتر درک کند. کوتوله با آنکه گاهی بازیگوش و مداخله‌گر است، اما برای آنا بدل به همراهی ضروری می‌شود، کسی که بتواند با او از هرچیز حرف بزند-از دگرگونی‌های خانواده گرفته تا رازهای اولین عشق. روایت، میان لحظه‌های خنده‌دار و تأمل‌برانگیز در نوسان است و نشان می‌دهد کودکان-even خردسالان-زندگی عاطفی‌ای به‌غایت پیچیده دارند.
"کوتوله ای در سر" به مسائلی چون تنظیم احساسات، گفت‌وگوی درونی و صدایی که نگاه کودک به جهان را شکل می‌دهد می‌پردازد. کوتوله هم تمثیلی‌ست از خودآگاهی نوپای آنا و هم نشانه‌ای از آن افکار مزاحمی که اغلب کودکان واژگانی برای بیانشان ندارند. در کنار این، کتاب با نگاهی همدلانه اما بی‌تعارف، به طلاق، استقلال عاطفی و عشق نوجوانی می‌پردازد. نوستلینگر فضایی امن اما صادقانه فراهم می‌آورد تا خواننده دریابد سردرگمی و تضاد، بخشی طبیعی از فرایند رشد است.
"کوتوله ای در سر" با تلفیق شوخ‌طبعی و دقت روان‌شناختی، کاوشی‌ست ژرف در دنیای درونی کودکان. نوستلینگر بار دیگر نشان می‌دهد که چطور می‌توان داستان‌هایی نوشت که در تمام سنین طنین‌انداز شوند. این کتاب، با تصویرگری زنده و همدلانه‌ی جوتا بائر، به آن دیالوگ‌های خاموشی صدا می‌دهد که کودکان اغلب در ذهن خود دارند-و یادآوری می‌کند که گاهی، حتی کوتوله‌ای کوچک در ذهن، می‌تواند ما را در مسیر زندگی راه ببرد.