کتاب تابستان آن سال

«تابستان آن سال» نوشته‌ی سینتیا کادوهاتا نویسنده‌ی ژاپنی/ آمریکایی ادبیات کودک است. او در این داستان به سراغ موضوع مهاجرت و کودکان کار رفته است و در ضمن آن به روابط خانوادگی نیز ‌پرداخته است.
سامر و خانواده‌ی ژاپنی‌ او در کانزاس آمریکا زندگی می‌کنند. پدر و مادر او برای تأمین هزینه‌های زندگی و پرداخت وام‌های خانه در زمین‌های کشاورزی کار می‌کنند و هر سال، به برداشت محصول کمک می‌کنند. اما فعلا شانس از خانواده‌ی آن‌ها روی‌ برگردانده است. در زبان ژاپنی «کوئون» یعنی خوش‌شانسی و سامر دوازده ساله و خانواده‌اش گمان می‌کنند این واژه دیگر در زندگی آن‌ها معنایی ندارد و آن‌ها دیگر رنگ خوش‌سانسی را در زندگی نمی‌بینند. سامر گمان می‌کند نفرین بدشانسی درست از روزی شروع شده است که پشه‌ای او را نیش می‌زند و به مالاریای فرودگاهی مبتلا می‌شود. این می‌تواند اوج بدشانسی باشد که از میان تمام گرفتاری‌های نادر دنیا، یک پشه در آفریقا سوار هواپیما شود، به آمریکا بیاید و بعد یک‌راست برود سراغ کسی و او را نیش بزند. این دقیقا همان اتفاقی است که برای سامر رخ داده است.
زمانی که سامر فکر می‌کند همه‌چیز دارد خوب پیش می‌رود، سفری ضروری پیش می‌آید و پدرومادرش درست قبل از فصل درو برای مراقبت از اقوام پیرشان به ژاپن می‌روند. او و برادر کوچکش، جز، مجبورند با پدربزرگ و مادربزرگ‌ پیر و سخت‌گیرشان زندگی و برای تأمین مایحتاج‌شان، کنار ایرلندی‌های عجیب، و پسر دبیرستانی صاحب شرکت دروگری در مزارع گندم کار کنند. در این مدت حسابی به او سخت می‌گذرد و بدبیاری پشت بدبیاری می‌آورد تا این‌که سامر تصمیم می‌گیرد به چرخه‌ی بدشانسی خانواده‌اش پایان دهد.
نویسنده در این داستان، باشخصیت مصمم و بااراده‌ی سامر نشان می‌دهد که در این دنیا چیزی به نام بدشانسی و خوش‌شانسی وجود ندار بلکه باید با تلاش و کوشش، شانس را به زندگی خودت بیاوری. سامر باید برای نجات خانواده‌اش کار و تلاش کند و این سختی‌ها را به بدشانسی نسبت ندهد. برخورد فرهنگ‌ها، مهاجرت، کار و دوستی از موضوعات دیگری است که نویسنده در این داستان به آن‌ها می‌پردازد.
«تابستان آن سال» داستانی خواندنی است با فضایی واقعی و به دور از فضای فانتزی حاکم بر ادبیات کودک و نوجوان که مخاطب با آن همراه می‌شود و با شخصیت اصلی و پرتلاش داستان همذات‌پنداری می‌کند.