شاه عباس صفوی در سال 1010 قمری راه میان اصفهان تا مشهد را برای زیارت حرم امام رضا (ع) پیمود. این کار او در جایگاه فرمانروای ایران، بی‌مانند است. چه از روی نشان دادن ارادت نمایان او به اهل بیت (ع) و چه از روی دشواری و سترگی انجام آن، اقدام او در میان پادشاهان تاریخ اسلام همانندی ندارد. گذشته از اینها شاه عباس در مقام پادشاه «ایران زمین» از این کار در اندیشه چیزهای دیگری هم در سر داشت. این پژوهش افزون بر زمینه‌های تاریخی زیارت با پای پیاده در تاریخ ایران و اسلام و نیز بررسی انگیزه‌های حکمرانی شاه عباس از آن کار، با بهره‌گیری از دانش جغرافیای تاریخی به طرح نقشه راه او نیز پرداخته است. گذشته از محتوا و دستاورد پژوهشی این نوشته، شیوه انجام کار نویسنده نیز سزاوار تحسین است و می‌تواند الگوی پژوهش‌های دیگر گردد.
کتاب شاه عباس و سفر زیارتی او به مشهد مقدس
نگارستان اندیشه
چارلز ملویل
