کتاب اتنوموزیکولوژی; کتاب اتنوموزیکولوژی

کتاب اتنوموزیکولوژی

Ethnomusicology
(رویکردهای مطالعاتی)

کد کتاب : 84226
شابک : 978-6220604280
قطع : وزیری
تعداد صفحه : 320
سال انتشار شمسی : 1401
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : 12 اردیبهشت

معرفی کتاب اتنوموزیکولوژی اثر محمدرضا آزاده فر

محمدرضا آزاده‌فر نویسنده کتاب «اتنوموزیکولوژی» ، استاد اتنوموزیکولوژی و نوازنده سنتور، در سال ۱۳۴۸ در اصفهان ایران به دنیا آمد. آموختن سنتور سنتی ایرانی را زیر نظر سعید نعیمی منش در سال 1360 آغاز کرد و حدود 4 سال را در هنرستان اصفهان گذراند. در سال 1367 به تهران رفت و در کلاس های سنتور فرامرز پایور و سعید ثابت شرکت کرد.
آزاده فر به مطالعات سینمایی نیز علاقه دارد. وی در سال 1361 در انجمن سینمای جوانان ایران در رشته سینما تحصیل کرد و در سال 1367 برای اخذ مدرک کارشناسی سینما وارد دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر تهران شد. علاقه خاص او به سینما، موسیقی متن و تدوین فیلم بود. آزاده فر در سال 1366 برای فیلم کوتاه اصغر فرهادی برنده جایزه بهترین موسیقی متن و در سال 93 از جشنواره ملی سینمای جوانان جایزه بهترین تدوین را دریافت کرد. آزاده فر از سال 1372 عمدتا به مباحث تئوریک موسیقی ایرانی پرداخته است. وی تحصیلات خود را با شرکت در یک دوره کارشناسی ارشد در تهران با موضوع «آموزش عمومی موسیقی ایرانی» آغاز کرد. ریتم مخصوصا برای آزاده فر جالب است. او ساز کوبه‌ای ایرانی تمبک را آموخت و در سال 1999 به شفیلد در انگلستان رفت تا دوره دکتری خود را با موضوع «ساختار ریتمیک در موسیقی ایران» انجام دهد.[
محمدرضا آزاده فر
محمدرضا آزاده‌فر (زادهٔ ۱۰ آبان ۱۳۴۸ در اصفهان) اتنوموزیکولوژیست و نوازندهٔ سنتور است. او در سنین نوجوانی فراگیری موسیقی را در هنرستان موسیقی اصفهان آغاز کرد. همزمان با موسیقی، به آموختن مبانی سینما و عکاسی در سینمای جوان پرداخت. در سال ۱۳۶۷ وارد دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر تهران شد. پس از فارغ‌التحصیل شدن از این دانشکده برای ادامهٔ تحصیل وارد مقطع کارشناسی ارشد پژوهش هنر با گرایش موسیقی شد. پس از اتمام تحصیلات کارشناسی ارشد در کنکور سراسری اعزام دانشجو به خارج از کشور در سال ...
دسته بندی های کتاب اتنوموزیکولوژی
فرهنگی
موسیقی
ادبیات ایران
جامعه شناسی
کتاب مصور
پرفروش ترین های چاپ 1401
قسمت هایی از کتاب اتنوموزیکولوژی (لذت متن)
مک آلستر می گوید: «موسیقی در اصل مسئله ی ارزش های انسانی است، نه نت ها» و گورالی کنث اتنوموزیکولوژی را ساحتی می داند که مطالعه ی «موسیقی به عنوان صدا» را به مطالعه ی «انسان موسیقی ساز» رشد می دهد. گیلبرت چیس معتقد است تاریخ موسیقی گفت وگو با مردگان است، اما اتنوموزیکولوژی گفت وگو با زندگان. کتاب حاضر موسیقی را چنین تعریف می کند: «موسیقی رخداد ضابطه مند اصوات در بستر زمان بر اساس هنجارهای زیبایی شناختی قومی در دوره ی تاریخی معین است»؛ شاید هنجارهای زیبایی شناسی اقوام همسایه با هنجارهای زیبایی شناسی قوم من فردا دیگرگون شود. همواره آنچه در یک آواز یا نغمه ی انسانی وجود دارد بیش از مجموعه ی سازمان یافته ی اصوات است و این «بیش» بسیار شگفت انگیز است. پیچیدگی باورهای انسان و روابط شگفت آوری او با خود و دیگری، چنان رمز آلود است که تنها در بستر پدیده ای به شگفتی موسیقی امکان بروز می یابد. ما به دنبال سرنخ هایی برای کشف راز انسان هستیم و شاید هیچ چیزی مانند موسیقی نتواند این سرنخ ها را به دست ما بدهد. در این مسیر دشوار، اما، ما یک موهبت اصلی داریم که به آن می بالیم؛ ما خود انسان هستیم و این کمک بزرگی به مکاشفات ما می کند. ما خود شگفتی های انسانی مانند شوریدگی، وجد، خلسه، اغواگری، ترس، آرزوی جاودانگی و از همه بالاتر عشق را، که راز بسیاری از نغمه پردازی هاست، تجربه می کنیم. ما «انسان موسیقی شناسان» هر بار که به ساحت رشته ی خود می اندیشیم باز هم به سان کودکی که بزرگ ترین حقیقت هستی را مکاشفه کرده است، با تمام وجودمان سرشار از شعف می شویم و این مهم نیست که قبلا چند بار به این صورت هیجان زده شده باشیم.