کتاب معاصر چیست؟

جورجیو آگامبن فیلسوف ایتالیایی است که بیشتر به دلیل کارش در تحقیق در مورد مفاهیم حالت استثناء شکل زندگی شناخته شده است. آگامبن در دانشگاه رم تحصیل کرد، جایی که در سال 1965 پایان نامه ای منتشر نشده درباره اندیشه سیاسی سیمون ویل نوشت. آگامبن در سال های 1966 و 1968 در سمینارهای لو ثور مارتین هایدگر (درباره هراکلیتوس و هگل) شرکت کرد. در دهه 1970، او عمدتا روی زبان شناسی، شعر و موضوعات فرهنگ قرون وسطی کار کرد. در این دوره، آگامبن شروع به تشریح دغدغه‌های اصلی خود کرد، هرچند که روابط سیاسی آنها هنوز به صراحت بیان نشده بود. در سال‌های 1974-1975، به دلیل حسن نیت فرانسیس یتس، که از طریق ایتالو کالوینو با او آشنا شد، در موسسه واربورگ، دانشگاه لندن، عضو شد.
آگامبن با شاعران جورجیو کاپرونی و خوزه برگامین و رمان‌نویس ایتالیایی، السا مورانته، نزدیک بود و مقالاتی را به او تقدیم کرد: «جشن گنج پنهان» (در پایان شعر) و «مثل تقلید» (در بی‌حرمتی‌ها) . او دوست و همکار روشنفکران برجسته ای چون پیر پائولو پازولینی (که در انجیل به روایت سنت متی او نقش فیلیپ را بازی کرد)، ایتالو کالوینو (که مدت کوتاهی با او به عنوان مشاور دانشگاه همکاری داشت) بوده است.
رابطه‌ی آگامبن با فلسفه پیچیده است. آگامبن می‌نویسد که فلسفه «قلمرو ویژه یا خاصی ندارد، فلسفه در ادبیات، در هنر یا علم یا الاهیات یا هر چیز دیگری نهفته است، و فلسفه عنصری‌ست که می‌توان به آن پرداخت. با این مفهوم، فلسفه در تمام قلمروها پراکنده شده است. فلسفه همیشه به‌معنای پراکندگی بوده، و باید گردآوری و جمع شود». از سوی دیگر، او خاطر نشان می‌‌شود که «فلسفه همیشه و روی‌هم‌رفته به‌شکل سازنده‌ای به قانون ربط پیدا می‌کند، و هر کار فلسفی همیشه، و تا حدودی به معنای واقعی کلمه، بر آن است که به قانون ربط پیدا کند». در نتیجه، نوشته‌های آگامبن به فلسفه، قانون و سیاست می‌پردازند و از این رو، او را می‌توان در قامت یک فیلسوف سیاست دید.