کتاب «فمینیسم» نوشته سوزان آلیس واتکینز نگاهی فشرده و تصویری به تاریخ و نظریههای فمینیسم دارد. نویسندگان در این اثر تلاش میکنند نشان دهند فمینیسم صرفا جنبشی برای برابری جنسیتی نیست، بلکه روشی برای درک ساختارهای قدرت، تاریخ اجتماعی و رابطه میان جنسیت، سیاست و فرهنگ است. کتاب با مرور ریشههای تاریخی فمینیسم شروع میکند و از نخستین تلاشهای زنان برای دستیابی به حقوق برابر در قرن هجدهم و نوزدهم سخن میگوید. در این بخش به چهرههایی چون مری ولستونکرافت و جنبش حق رأی زنان در بریتانیا و آمریکا اشاره میشود. سپس مسیر تحول فمینیسم تا قرن بیستم دنبال میشود؛ از موج اول فمینیسم که بر حقوق مدنی و قانونی تمرکز داشت تا موج دوم در دهههای ۶۰ و ۷۰ میلادی که موضوعاتی چون آزادی جنسی، بدن زن و نقش زنان در بازار کار را مطرح کرد. نویسندگان توضیح میدهند که فمینیسم رویکردی واحد نیست، بلکه مجموعهای از دیدگاههاست. در این قسمت نشان داده میشود که هر کدام از این جریانها از زاویهای متفاوت به مسئلهی نابرابری نگاه میکنند؛ مثلا برخی بر ساختارهای اقتصادی تأکید دارند، برخی بر بدن و میل، و برخی بر نقش زبان و گفتمان. کتاب به مسائل فمینیستی معاصر میپردازد: از بازنمایی زنان در رسانهها و فرهنگ عامه گرفته تا مفاهیم جدیدی مانند «تقاطعمندی» (intersectionality) که توضیح میدهد چگونه جنسیت با نژاد، طبقه و گرایش جنسی در هم تنیده است. نویسندگان همچنین به نقدهای درونی جنبش فمینیستی و اختلاف دیدگاه میان نسلهای مختلف فمینیستها اشاره میکنند.