مهم ترین عامل تاثیرگذار بر فضای رهبری، افراد دیگر هستند. کارکنان ابزاری برای دستیابی به چشم انداز کسب و کار محسوب نمی شوند بلکه آن ها عین کسب و کار هستند. البته در قرن بیستم برای مدت زمانی به نظر می رسد ما این مسئله را به فراموشی سپردیم. این رویداد مربوط به زمانی می شود که مدیریت سعی داشت تا دوگانگی های شکل گرفته در رویارویی انسان و ماشین را نادیده بگیرد و ماشین آلات و دستگاه ها را در هر شرایطی مشغول به کار نگاه دارد. ولی امروزه موقعیت به نحو چشم گیری تغییر کرده است و دوران روابط و منابع و سرمایه های انسانی و همچنین عصر اطلاعات ویژگی های خاصی را بر فضای کسب و کار تحمیل نموده است هرچند تلفیق این دو عامل راه را برای مسائل جدیدی گشوده است که جذابیت های خاص خود را دارد.
انتشارات گندمان
نایجل نیکلسون
