برخی «ویتگنشتای» را از بزرگترین فیلسوف قرن بیستم می دانند. از سال 1929 تا 1947، ویتگنشتاین در دانشگاه کمبریج تدریس کرد. علیرغم موقعیت او، در طول زندگی او تنها یک کتاب از فلسفه او منتشر شد، که همراه با ترجمه انگلیسی در سال 1922 به زبان لاتین منتشر شد. نسخه های خطی حجیم او پس از مرگ ویرایش و منتشر شد. اولین و شناخته شده ترین این مجموعه پس از مرگ، کتاب تحقیقات فلسفی در سال 1953 است. یک نظرسنجی در میان معلمان دانشگاه‌ها و کالج‌های آمریکایی، «تحقیق‌ها» را به‌عنوان مهم‌ترین کتاب فلسفه قرن بیستم رتبه‌بندی کرد، که به عنوان «یک شاهکار متقاطع در فلسفه قرن بیستم، که در تخصص‌های مختلف و جهت‌گیری‌های فلسفی جذاب است» برجسته شد.
فلسفه او اغلب به یک دوره اولیه تقسیم می شود، و یک دوره بعد که عمدتا در تحقیقات فلسفی بیان شده است. «ویتگنشتاین اولیه» به رابطه منطقی بین گزاره ها و جهان توجه داشت و معتقد بود که با ارائه گزارشی از منطق زیربنای این رابطه، همه مسائل فلسفی را حل کرده است. با این حال، «ویتگنشتاین متأخر»، بسیاری از مفروضات نظریه قبلی را رد کرد و استدلال کرد که معنای کلمات به بهترین شکل در یک بازی زبانی مشخص می‌شود.
کتاب ویتگنشتاین
علم
هانس دی اسلوگا
