چرا غربت علم؟! مگر علم هم غربت می گیرد؟! مرثیه سرایی بر غربت علم دیگر چرا؟! آن هم در عصر و زمانه ای که علم و تکنولوژی در تمامی زوایایش رخنه کرده و جوامع را با هر زبان و فرهنگ و نژادی به دنبال خود کشانده است.
اگر گفته می شود غربت علم، مقصود آن است که علم در تاریخ خود با وجود آن همه توجهات و کانون مراجعات، همواره در میان دو طایفه در غربت بوده است و کمابیش همچنان هست؛ طایفه ای موسوم به علم ستیزان و طایفه ای مرسوم به علم ستایان. هریک به نحوی، حق علم را آن چنان که باید ادا نکرده اند؛ طایفه ای، به بهانه های مختلف به علم تاختند و مانع بر سر راه آن ایجاد کردند. در مقابل، طایفه ای به بهانه هایی دیگر، بیش از حد علم را ستودند، تا آنجا که به علم مداری روی آوردند. این نیز مانع دیگری بر سر راه علم بود. اما، حاصل کار این که؛ علم به دور از مواضع افراطی این دو طایفه بالاخره راه خود را، هرچند به سختی و با تاخیر پیمود. در واقع باید گفت: این ساحت علم بود که در میان این دو طایفه، غربت خود را می آزمود. نه مداحی علم مداران و علم ستایان گره از کار علم می گشود و نه هجمه ی معارضان و علم ستیزان گره ای آنچنانی در کار علم ایجاد می کرد.
کتاب غربت علم
قصیده سرا