کتاب بال و پر باش قفس نه

صدایم ‏کن ‏گل تا‏ به ‏جای ‏تمام ‏گل ‏های ‏یائسه ‏ی ‏دشت ‏من‏ بخندم آتش ‏دل ‏خورشید ‏در ‏سینه ‏ی ‏من ‏خاموش و‏ تمام‏ خاموشی ‏های ‏کوه ‏از‏ طلوع تو‏ روشن‏ من ‏از ‏هلهله ‏ی ‏بادهای ‏مردادی سرخوشم خود‏ سیزده ‏بدرهای گره ‏علف ‏و ‏طوفانم مانده ‏ام ‏در ‏قفس عرض ‏ارادت ‏کنم ‏به ‏قناری به‏ اسیرهای ‏قفس‏ هم تو‏ از ‏شرافت ‏هم ‏آغوشی ‏بنفشه ‏زار ‏و ‏چشمه ‏سرخوشی می‏ دانم ما‏ در ‏تضادهای ‏دنیا ‏مشترکیم در ‏قفس در‏ تصاویر ‏هم در‏ گفتن ‏سیب از‏ پشت ‏تمام ‏دوربین ‏های ‏اختراع ‏نشده لبخند...‏لطفا