کتاب دخترک، آینه ها، مادر

«دخترک، آینه‌ها، مادر» داستانی نوشته‌ی احمدرضا احمدی است. او از آغازگران شعر موج نو فارسی در دوران معاصر است. آشنایی او با شعر و ادبیات کهن سبب شد تا رویکردی تازه در شعر معاصر پی‌ریزی کند. رویا و تخیل دو عنصر مهم آثار او هستند. احمدی سبکی سورئال دارد و پیشگام سورئالیسم در ادبیات کودکان نیز هست. این داستان کودکانه نیز ساختاری سورئال، شاعرانه، جادویی و تصویری دارد. داستان درباره‌ی دخترکی است که می‌خواهد در آینه‌ها سفر کند.
مادر دختر، تمامی دیوارهای خانه را با آینه‌ها پر کرده است. در این خانه، هفت آینه قرار دارد و دخترک در هر نقطه‌ای که بایستد، می‌تواند تصویر خودش را ببیند. مادر و دخترک با شادی در این خانه زندگی و احساس خوشبختی می‌کنند. روزی دخترک تصمیم می‌گیرد در زندگی خودشان تغییر ایجاد کند. او به مادرش می‌گوید که دیگر نمی‌خواهد در آن خانه و شهر بماند و می‌خواهد سفری عجیب را شروع کند. او می‌خواهد در آینه‌ها سفر کند و اگر مادرش خواست او را ببیند، می‌تواند در آینه‌های خانه نگاه کند. دختر به درون آینه‌ها می‌رود و این آغازی برای زندگی عجیب و ماجراجویانه‌ی اوست. دخترک، آینه، سیب، دریا و خوشه‌های انگور را دوست دارد. سفر او از صبح شنبه آغاز می‌شود و در صبح جمعه، پس از هفت روز، مادر از آینه‌ی هفتم صدای زنگ خانه را می‌شنود. دخترک به خانه می‌آید و گل‌های آفتابگردانی به رنگ‌های آبی، سبز، قرمز و سفید به مادرش هدیه می‌دهد و کنار آینه‌ی هفتم می‌خوابد.
احمدی در این داستان مرز خیال و واقعیت را محو و جهانی متفاوت خلق کرده است. او مخاطبین کودک و نوجوان را به شکلی زیبا با تصویرهایی سورئال به درون آینه‌ها می‌برد و جهانی تخیلی، شاعرانه را به او نشان می‌دهد. کتاب سرشار از تصاویر زیبایی است که احمدی با کلمات خلق کرده و نوشین صادقیان با رنگ به آن‌ها شکلی عینی داده است که به خواننده کمک می‌کند تا دنیایی را که احمدرضا احمدی خلق کرده بهتر مجسم کند.
این داستان با تصاویر زیبا قوه‌ی تخیل و خلاقیت کودکان را تقویت می‌کند و به آن‌ها می‌آموزد که نباید تصورات خودشان را محدود کنند و بدانند که هیچ مرزی برای تخیل وجود ندارد.
«دخترک، آینه‌ها، مادر» داستانی شاعرانه، زیبا و سرشار از تخیل و تصاویر زیباست که خواننده را به سفری شگفت‌انگیز در جهانی رویایی می‌برد.