کتاب استاد نادان: پنج درس در رهایی فکری، کتابی است که در سال 1987 توسط فیلسوف ژاک رانسیر در مورد نقش معلم و فرد در جهت رهایی فردی نوشته شده است. رانسیر از مثال ژوزف ژاکوتو، معلم فرانسوی در اواخر قرن هجدهم که در بلژیک بدون دانش زبانشان (فلاندری) تدریس می کرد، برای توضیح نقش رهایی پس از مارکسیسم استفاده می کند.
فلسفه رانسیر شیوه نگارش او را نشان می دهد. رانسیر داستان معلم فرانسوی قرن 18 ژوزف ژاکوتو را بدون تفسیر صریح بیان می کند. مترجم کریستین راس کتاب را به عنوان یکی از سبک های آرشیوی-روایی و جدلی رانسیر می داند. او معتقد است که این کتاب ممکن است یک جدل طنزآمیز علیه جامعه‌شناسی مدرن باشد که به طور خاص جامعه‌شناسان پیر بوردیو، معلم رانسیر، لوئیس آلتوسر، و ژان کلود میلنر را هدف قرار می‌دهد. انتخاب رانسیر برای نوشتن کتاب به‌عنوان داستان نشان‌دهنده رد توضیح، آموزش و نوشتن است که نابرابری فکری بین نویسنده و خواننده را فرض می‌کند . مترجم کریستن راس می نویسد: «خود عمل داستان سرایی، عملی که در مخاطب خود به جای نابرابری دانش، برابری هوش را فرض می کند، برابری را مطرح می کند، همانطور که عمل توضیحی نابرابری را مطرح می کند» .
کتاب استاد نادان
شیرازه
ژاک رانسیر
