کتاب «پنج درس در تئوری روان کاوی ژک لکان» ورود دقیقی به تراکم گفتمان دشوار لاکان ارائه می دهد. ناسیو با تمرکز بر دو اصل ناخودآگاه به عنوان "ساختار مانند یک زبان" و ژوئیسانس به عنوان "رابطه جنسی وجود ندارد"، نظریه لاکانی را به شیوه ای تازه و غیر دگماتیک مطرح می کند. نقش پیچیده دال، وضعیت آزاردهنده سوژه ناخودآگاه و ابژه معمایی a در متن خیال و بدن روشن می شود. این یک اثر قابل توجه است و به همان اندازه عمیق است. پنج درس نازیو خوانشی است نو، سایه شکن و خیره کننده از تئوری روانکاوی ژک لکان برپایهٔ دو اصل «ناآگاه ساختاری همچون زبان دارد» و ژوئیسانس -و نیز مفهوم پردازی‌های منتج از این دو همچون نقش دال، جایگاه سوژه‌ی ناآگاه و نیز ابژه a- در جهت ترسیم طرحی کلی از اندیشهٔ روانکاو فرانسوی. آنچه «لکان نازیو» را از دیگر نسخه‌های لکان متمایز می‌کند نقش تخیل او در «دراماتیزه» کردن گفتمان لکانی است تا بتواند تأثیرات و تأثرات بالینی آن را با برانگیختن توامان تخیل خوانندگانش، نشان دهد. این همان چیزی است که او آزادی بازآفرینی مولف» مینامد و صمیمانه از خوانندگان ایرانی خود میخواهد تا با بهره جستن از قوه تخیل خود، این کتاب را بی آنکه به نحوۀ نگارش آن فکر کنند بخوانند و غرق در متن به موسیقی این واژگان راه دهند تا ایشان را با خود ببرد؛ با این احساس که این کتاب راجع به ایشان سخن میگوید.
کتاب پنج درس در تئوری روان کاوی ژک لکان
نگاه
خوان داوید نازیو
نشانه
