کتاب کشتن به سبک خانگی

«کشتن به سبک خانگی» نوشته‌ی افسانه احمدی شامل 9 داستان کوتاه است. داستان‌های این مجموعه با حفظ استقلال در فرم و محتوا به شکل ظریفی به هم پیوند خورده‌اند.
اغلب داستان‌های کتاب در فضاهایی آپارتمانی رخ می‌‌دهند. ذره‌بین نویسنده از روی آدم‌های داستان می‌گذرد و به بزرگ‌نمایی قسمت‌هایی می‌پردازد که بسیار عادی به نظر می‌رسند. این باعث می‌شود از دل یک زندگی عادی، ماجرایی دهشتناک بیرون بیاید. در بیشتر داستان‌های این مجموعه شخصیت‌ها تحت تاثیر ضمیر ناخودآگاه قرار دارند و واکنش‌های رفتاری و کلامی آن‌ها بدون اینکه چندان خود از سرمنشاء آن‌ها خبرداشته باشند، ریشه در برخی اتفاقات زندگی گذشته آن‌ها دارند. در داستان «زن که گریه نمی‌کند» راوی و شخصیت اصلی داستان زنی جوان است که مادرش جوان‌مرگ شده و او به خاطر وابستگی عاطفی به غسال مادرش، با پسر او ازدواج کرده است. در داستان «تومور بدخیم عاشقی» شخصیت اصلی زنی است که درباره‌ی عشق همسرش به خودش دچار وسواس فکری است. نویسنده در این داستان آگاهانه واژه‌های تومور و بدخیم و عاشقی را ترکیب کرده است. در داستان «کاشف مویرگ‌ها» شخصیت اصلی پسری سی و نه ساله و مجرد است. دوران کودکی او در دهه‌ی شصت گذشته و دل در گرو عشقی پنهان، ناکام و نوجوانانه دارد و این شکست عشقی در اعماق ذهنش سال‌های جوانی او را با یاس همراه کرده است که او حتی شهامت بیان آن را ندارد. روای داستان «شوهر چهارم» زنی است که به همسرش بدگمان است. او از همسران قبلی به علت شک‌های غیرمنطقی متارکه کرده و اکنون گرفتار کلنجاری ذهنی درباره‌ی مفهوم شوهر و عشق است. در داستان «زیستن به سبک خانگی» همسر شخصیت اصلی داستان که راوی هم هست، سال‌ها پیش خودکشی کرده و مرد در جدالی میان احساس گناه و توجیه برای فرار از پاسخگویی به فرزندان گرفتار شده و شهامت ازدواج مجدد را پیدا نکرده است.
«ژولی و ژولیا»، «آخرین طرح آقای کاف»، «گریه در دالان‌های تاریک» و «کشتن به سبک خانگی» عناوین داستان‌های دیگر این مجموعه هستند.
«کشتن به سبک خانگی» انتخابی مناسب برای علاقمندان به داستان‌های کوتاه فارسی است.