ویران شهر یا مدینه ی فاسدہ (دیستوپیا) نقطه ی مقابل آرمانشهر است: تاریک ترین و مهیب ترین شکل قابل تصور از اجتماع انسانی حکومت تمامیت خواه قرن بیستم در شوروی با وعده ی بنای مدینه ی فاضله آغاز کرد، اما آنچه به جا گذاشت، جامعه ای بود ویران که مفاهیمی چون هویت فردی و نیز مقومات زندگی بشری، یعنی امید و شوق به آینده در آنها از میان رفته بود. سینما نیز به تبع ادبیات به پدید آمدن چنین جوامعی واکنش نشان داد و کوشید به زبان خود جوامع سترونی را به تصویر بکشد که در آنها آدمی به حداقل تقلیل یافته و چیزی نیست جز ازخودبیگانه ای اسیر دوری باطل.
کتاب افسانه ی شهر نامرئی
آلباتروس