والتر لوین (Walter H.G. Lewin) (زادهٔ ۳۱ ژانویهٔ ۱۹۳۶) فیزیکدان و استاد بازنشستهٔ مؤسسه فناوری ماساچوست (دانشگاه MIT) است. لوین مدرک پی‌اچ‌دی خود در زمینهٔ فیزیک هسته‌ای را در سال ۱۹۶۵ از دانشگاه صنعتی دلفت هلند دریافت کرد. او در سال ۱۹۶۶ برای گذراندن دورهٔ پسادکتری به دانشگاه MIT رفت و در پایان همان سال به عنوان استادیار در آنجا مشغول به کار شد.[۱] وی به گروه اخترشناسی در طیف X دانشگاه MIT پیوست و همراه با جورج کلارک (George W. Clark) تمامی پیمایش‌های آسمان با بالن را هدایت کرد؛ که در میان ۷۰ پیمایش ۲۰ مورد آن به موفقیت دستیافت. این پیمایش‌های با بالن کمک کرد تا ۵ منبع جدید تولید کنندهٔ اشعهٔ X کشف شوند. راکت‌های که برای شناسایی این منابع اشعهٔ X فرستاده شده بودند در پیدا کردن این منابع ناکام مانده بودند چون آن‌ها می‌توانند تنها چند دقیقه در آسمان بمانند در حالی که این بالن‌ها ساعت‌های زیادی در آسمان می‌مانند. همچنین این بالن‌ها موفق شدند GX ۱+۴ که نخستین تپ‌اختر گردندهٔ تولید کنندهٔ اشعهٔ X بود را نیز پیدا کنند. این تپ‌اختر به آرامی به دور خود می‌چرخد. لوین در سال ۲۰۰۳ جایزهٔ یادبود اورت مور بیکر (Everett Moore Baker) را به عنوان بهترین آموزگار دورهٔ کارشناسی دریافت کرد. فیلم بعضی از جلسات درس او بر روی شبکه اینترنت موجود است. لوین یکی از علاقه‌مندان به هنر و حمع‌آوری آثار هنری است او در سال ۲۰۰۴ در نشستی با عنوان «نگاهی به هنر سدهٔ بیستم از دید یک فیزیکدان»[۲] که در دانشگاه MIT برگزار شد به سخنرانی پرداخت.
