نصرالله امامی

نصرالله امامی در سال ۱۳۲۸ در شهرستان آبادان متولد شد. در ایام کودکی زبان عربی را به خوبی آموخت. پس از اخذ دیپلم راهی تهران شد تا در دانشگاه تهران لیسانس زبان و ادبیات فارسی را به اتمام برساند. وی در این زمان از محضر استادان زبان و ادبیات فارسی همچون عبدالحسین زرین‌کوب جعفر شهیدی استفاده برد. نصرالله امامی شاگرد خاص ذبیح‌الله صفا بود و در تألیف بسیاری از آثار همچون شاگردی استادش را یاری داد. پس از به پایان رساندن دوره کارشناسی راهی تبریز شد و در دانشگاه تبریز دوره فوق لیسانس را آغاز کرد. در همان سالهای آغازین فراغت از تحصیل در دانشگاه شهید چمران اهواز به عنوان مدرس استخدام شد و دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه تهران آغاز کرد و یک بار دیگر به حضور استادان این دانشگاه برگشت و این بار جدی تر با آنان در امور علمی و پژوهشی فراوانی همکاری کرد. وی پس از دوره دکتری به صورتی جدی تر و تمام وقت به تدریس و پژوهش پرداخت. حاصل سالها پژوهش دکتر امامی چندین جلد کتاب و مقالات فراوانی است. حوزه کاری او خاقانی و حافظ به صورت خاص است. اما عموم درسهای دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید چمران را تدریس می‌کند. از جمله مکاتب ادبی زبان عربی - متون حماسی - متون غنایی - خاقانی. پس از آموختن زبان انگلیسی، نصرالله امامی به آموختن زبان فرانسه پرداخت. امامی در سال ۱۳۷۸ به عنوان استاد نمونه کشوری انتخاب شد و مدارج دانشگاهی را از استادیاری، دانشیاری و استادی در زمان مقرر طی کرده‌است. او در سال ۱۳۷۵ به عنوان استاد رشته زبان و ادبیات فارسی شناخته شد. وی همچنین به عنوان رئیس دوره‌ای انجمن نقد ادبی ایران انتخاب گردید