محمد حسن جواهری، شاعر، نقاش و داستان‌نویس حوزه کودکان در سال ۱۳۳۴ در سمنان متولد شد. پدر و مادرش هر دو هنرمند و موسیقی‌شناس بودند. وی می‌گوید: نیاکانش از اهالی موسیقی فولکلور این خطه بودند. پدربزرگش غلامحسین لوطی‌باشی و دائی‌اش حاج‌بابا نایب‌زاده از مرشدان به‌نام ایران محسوب می‌شوند. مادربزرگش، سبزی‌خانم از جمله دف‌نوازان چرب‌دست زمان قاجار و اوایل پهلوی بوده است. در بین نیاکان او، سُرنانوازانی چون مرشد قنبر، اکبر لوطی‌باشی و پسرش عبدالحسین و کمانچه‌کش‌ها و ضرب‌گیران بسیاری به چشم می‌خورد. وی فارغ التحصیل رشته اتومکانیک از انیستیتوی تکنولوژی سمنان و از نقاشان نسل دوم نوگرا و اهل سمنان است. او نقاشی را از دو معلم دلسوز این نسل در سمنان؛ یعنی، استاد یدالله درخشانی و استاد اسدالله شریعت پناهی که دانش آموخته رشته هنر بودند، آموخته‌است. وی همچنین سرودن شعر را در شیوه کلاسیک، نو و گویش سمنانی دنبال می‌کند. جواهری در زمینه نقاشی کودکان مدتی با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سمنان، گرمسار و فیروزکوه همکاری داشته است و در زمینه‌های دیگری همچون نقاشی سیاه قلم، مینیاتور، هنرپیشگی، سناریو نویسی، طراحی صحنه و ترسیم آفیش صاحب تجربه است.
