شهاب‌الدین زیدری نسوی یا شهاب الدین نورالدین محمد زیدری نسوی (مرگ ۶۴۷ ه.ق) شاعر، نویسنده و مورخ قرن هفتم هجری در شیروان است. تحصیلات وی در خراسان انجام گرفت. او منشی سلطان جلال‌الدین خوارزمشاه آخرین شاه خوارزمشاهیان بود و در آغاز کار در خدمت امرای محلی نسا (در خراسان) به‌سر می‌برد و سپس به اردوگاه سلطان جلال‌الدین خوارزمشاه در عراق و آذربایجان پیوست. وی از سال ۶۲۲ق صاحب دیوان انشاء سلطان جلال‌الدین شد و تا سال ۶۲۸ ق در این سمت باقی بود. نسوی مدتی در بلاد آسیای صغیر و آذربایجان سرگردان بود. تا عاقبت در میافارقین نزدیک مَلِک مسعود از سلاطین کرد ایوبی رفت. وی در حدود ۶۴۷ق در حلب در گذشت. با توجه به اینکه زیدری سال ۶۲۲ ق منشی سلطان بود، و در ۶۴۷ ق درگذشت، در هنگام مرگ ۲۵ سال از سمت منشی گری او می‌گذرد و اگر میانگین سن یک منشی خاص سلطانی را حدود ۴۰ سالگی در نظر بگیریم که برای آن دوره سن پختگی به حساب می‌آمد، و با توجه به اینکه در جای جای نفثه المصدور تعریف می‌کند که هنوز بر اسب می‌نشسته و شبانه به تنهایی به سفرهای خطرناک بین شهرها آن هم در بیابان دست می‌زده‌است، داشتن چنین آمادگی بدنی نیز، حدود سن چهل تا پنجاه سالگی وی را تأیید می‌کند. همچنین او در نفثه سخن از پیری نمی‌زند پس به احتمال زیاد در دوران میانسالی بوده‌است. در نتیجه می‌توان به قراین بالا تخمین زد که ۴۰ یا ۵۰ +۲۵ یعنی حدوداً هنگام وفات ۶۵ تا ۷۵ سال داشته‌است.
