جایزه ی گنکور (به فرانسوی: Prix Goncourt) جایزه ای است ادبی که در پی وصیت ادموند دو گنکور در سال ۱۸۹۶ بنیان گذاشته شد.
مجمع ادبی گنکور به طور رسمی در سال ۱۹۰۲ میلادی تأسیس شد و نخستین دوره ی جایزه در روز ۲۱ دسامبر سال ۱۹۰۳ اعطا شد. جایزه ی گنکور هر ساله نصیب «بهترین کتاب داستانی» می شود که طی «همان سال» منتشر شده باشد. بیشتر اوقات، جایزه ی گنکور به یک رمان اعطا می شود.
هر نویسنده در زندگی ادبی خود تنها یک بار برنده ی این جایزه می شود، در این میان، رومن گاری یک استثناء است: او یک بار در سال ۱۹۵۶ برای رمان ریشه های آسمان و یک بار در سال ۱۹۷۵ بابت رمان زندگی در برابر خود شیادانه و با نام مستعار امیل آژار برنده شد.
«جلد دوم» کتاب «در جست و جوی زمان از دست رفته» در سایه دوشیزگان شکوفا برندۀ جایزۀ گنکور شده است.
با این مطلب همراه شوید تا درباره ی زندگی این بانوی فرانسوی هنرمند بیشتر بدانیم.
پروست با کمال گرایی وسواس گونه ای می نوشت و هر چیزی را که از طریق هنر، موسیقی و کتاب در مورد فرهنگ، جامعه و زندگی آموخته بود، به ساختاری پویا از کلمات تبدیل می کرد.
خصوصیات منحصر به فرد جهان های خلق شده توسط این نویسنده و نثر شعرگونه و تفکربرانگیز او به همراه داستان های چندلایه و اسرارآمیز، ترجمه ی این آثار را به زبان های دیگر مشکل ساخته است.
«جایزه ی گنکور» به عنوان یکی از مهم ترین و معتبرترین جوایز ادبی فرانسه، دروازه ای است که تنها نویسندگان پیروز از آن گذشته اند.
