در دریایی که آدمیان نه به آن پا نهاده بودند و نه کسی باور داشت که چنین دریای توفان زا و دمه خیزی وجود دارد. در این دریا که کمتر مجال می یافت از ورای مه به آسمان بنگرد و خورشید و ماه و ستارگان زیبا را ببیند، جزیره ای وجود داشت مأوای پریان بود. در آن جزیره که همیشه در مه غرق بود پیرمردی به نام پرسپرو به اتفاق دختر زیبارویش به نام میراندا زندگی می کرد. پیرمرد زمانی به این جزیره پا نهاد که دخترش طفل خردسالی بیش نبود، اما در سرزمین تحت سلطه جادوگران دخترک پری نازنینی به نظر می رسد که جمال و قامت آدمیان را داشت. میراندا در جزیره جادویی در کنار پدرش زندگی می کرد و تصوری از مرد دیگری نداشت. با آنکه پدر در آموزش او می کوشید اما در مخیله دخترک نمی گنجید که مردان دیگری وجود داشته باشند. فکر نمی کرد غیر از پدر پیرش که بر اثر گذشت زمان و ناملایمات روزگار چهره ای ناهنجار یافته بود، مردانی جوان و خوش سیما وجود داشته باشند که زیبا رویان آرزوی همسری آنان را دارند و...
