جانی روداری شاعر، روزنامه‌نگار و یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان کودک و نوجوان ایتالیا است. او به نوشتن برای کودکان و نوجوانان عشق می‌ورزید: «دوست دارم مرا نویسنده کودکان بدانند!» کتاب‌های او به زبان‌های بسیاری ترجمه شده است. ماجراهای پیازچه، کیک آسمانی، بنفشه‌ای در قطب، دختری که نمی‌خواست بزرگ شود، همه چیز با یک تمساح شروع شد، داستان‌های تلفنی، داستانک های آلیس آثاری است که از روداری به فارسی ترجمه شده است. جانی روداری در سال ۱۹۲۰ در دهکده‌ای در شمال ایتالیا به دنیا آمد. در سال ۱۹۳۸ از مدرسهٔ تربیت معلم فارغ‌التحصیل شد. او در آغاز جوانی پس از شناخت آثار داستایوفسکی و نویسندگان و فلاسفهٔ آلمانی زبان کتابی به نام «دفتر فانتزی‌ها» دربارهٔ هنر داستان‌نویسی نوشت. جانی روداری، سال ۱۹۵۰ به رم دعوت شد تا سردبیری «آبادگر»، هفته‌نامه کودکان را بر عهده بگیرد. در سال ۱۹۵۱ کتاب‌های «ترانه‌های کودکانه» و «ماجراهای پیاز کوچولو» را انتشار داد. یک سال بعد ازدواج کرد و در سال ۱۹۵۷ صاحب دختری به نام «پائولا» شد. در همین سال در آزمون روزنامه‌نگاری حرفه‌ای پذیرفته شد؛ اما سرانجام تصمیمی گرفت که تمام زندگی‌اش را تحت‌الشعاع قرار داد. او کار کردن به عنوان نویسنده کودک را بر کارکردن به عنوان روزنامه‌نگار ترجیح داد. از آنجا که برای کار در زمینهٔ ادبیات کودکان به صورت علمی اشتیاق فراوان داشت، به مطالعات عمیق در زمینهٔ تعلیم و تربیت و مسائل آموزشی کودکان پرداخت. علاوه بر این، خود شخصاً به مدرسه‌های ابتدایی می‌رفت و داستان‌های منتشر نشده‌اش را برای بچه‌ها می‌خواند تا نظرات آن‌ها را بشنود و بارها پس از شنیدن نظرات بچه‌ها، داستان را کاملاً تغییر می‌داد. جانی روداری تنها نویسندهٔ ایتالیایی است که توانست در سال ۱۹۷۰ جایزهٔ «هانس کریستین آندرسن» را به دست آورد. در سال ۲۰۱۰ در چهل و هفتمین نمایشگاه بین المللی کتاب کودک بولونیا بزرگداشتی برایش برگزار شد. او مشاهده‌گر دقیق واقعیت‌ها و قصه‌پردازی ماهر دربارهٔ آن‌ها بود. به نظر او، قصه‌ها، ترانه‌های بچه‌گانه و داستان‌های کودکان همه بازگویی واقعیت‌های کوچک و بزرگ روزانه‌ای است که در جامهٔ فانتزی عرضه می‌شوند. او می‌گوید: «فانتزی ... وسیله‌ای است اجتناب‌ناپذیر برای شناخت واقعیت و تغییر آن با طرح‌های انسانی. فانتزی به همه کس تعلق دارد نه فقط به آن‌هایی که از آن حرفه‌ای برای خود می‌سازند.» دعوت به فانتزی از طرف روداری به معنای تکان دادن عادات روزمره و تکراری است که می‌تواند تفکر را نابود سازد.
