مرگ پرسشی پیچیده و معمایی ناگشوده است که همواره ذهن و اندیشه‌ی آدمی را به خود مشغول داشته. دغدغه و دل‌مشغولی انسان به این موضوع تا بدانجاست که برخی انسان را موجودی مرگ‌آگاه می دانند و همین آگاهی و پرسش را موجب تمایز او از دیگر موجودات تلقی می کنند. در میان انواع معرفت‌های بشری دین و تخیل بیشترین تصویرپردازی را از مرگ داشته‌اند. زیرا مرگ از مقولاتی است که خرد و علم به آن راه نبرده و در حل این معما توفیقی نیافته و ناگزیر سپر انداخته‌اند. برعکس، رابطه تخیل و مرگ چندجانبه و بسیار تنگاتنگ است. در این زمینه می توان گفت که مرگ نیروی محرکه تخیل و یا دست کم بخش چشمگیر و گسترده بلکه کانونی آن است. آفرینش‌های ادبی و هنری گونه‌ای جستجوی این معمای بزرگ و مقاومت در مقابل این سرنوشت محتوم است. این جستجو و گریز از نخستین حکایت‌ها همچون گیلگمش تا به امروز ادامه دارد. بنابراین حکایت مرگ و تخیل (ادبی هنری) خود حکایتی است به قدمت تمام تاریخ حکایت که بخشی از آن توسط محققان ایرانی در این مجموعه گردآوری شده است. این مقالات که در طی دو روز هم‌اندیشی تخیل و مرگ ارائه شده، از دیدگاه‌های متفاوت و با رویکردها و شیوه‌هایی گوناگون به تبیین و تشریح مقوله‌ی مرگ پرداخته‌اند. اندیشمندانی چون نصرالله حکمت، حسن بلخاری، بهمن نامور مطلق، علی عباسی، بهار مختاریان، بهروز غریب‌پور و… نگارنده‌ی این مقالات هستند.
کتاب تخیل و مرگ در ادبیات و هنر
