چرا زمانیکه به یک مدل لباس فکر میکنیم، خیلی سریع طراحی یک نوع سبک به ذهن ما خطور میکند، که به طور خلاصه دارای فیگور غیر طبیعی است؟ و چرا این فیگورها را در مجلات مد و لباس میبینیم؟ آیا مدلهایی که به سادگی و با دستانی مستقیم ایستاده اند و هیچ گونه احساسی در چهره ی آنان مشاهده نمیشود، میتوانند توجه افراد را به خود جلب کنند؟ هدف لباس همیشه کارکردی نیست، لوازم جانبی بسیاری در دسترس است. اگر این چنین نبود، هیچ گونه تفاوتی میان لباسها مشاهده نمیشد. اما انسانها علاقه شدیدی به ظاهر و زیبایی خود دارند (حتی در میان جوامع) و ظاهر خود را به نمایش میگذارند تا باعث خردسندی شده یا ارزشهای خاصی را منتقل کنند.
کتاب 500 فیگور در مد (خانم ها)
