خرده اوستا جزء متون اوستای متأخر است. اوستای متأخر پنج ششم از کتاب دینی امروزهٔ زردشتیان را تشکیل می‌دهد. در این بخشها با اعتقادات متأخری رو به رو هستیم. پس از زردشت و شاید هم زمان با او، بسیاری از عقاید کهن هند و ایرانی و اساطیر مربوط به خدایان پیش زردشتی با عقاید زردشت درآمیخت و متون اوستایی متأخر به وجود آمد.
در مفهوم، اوستای کوچک عبارت از دعاهای کوتاهی است که مردم عادی در موقعیت های آئینی مربوط به خود و اطرافیانشان آن را می‌خوانند و این در برابر دعاهایی است که خواندن آنها در مراسم دینی خاص موبدان و دین مردان است.
نام این کتاب فقط به صورت پهلوی آن آمده است و در مورد زمان تنظیم آن نیز نظر قطعی نمی توان داد. تدوین آن را به آذرباد مهرسپندان، که موبدان موبد دورهٔ شاپور دوم ساسانی، در قرن چهارم میلادی بوده است نسبت داده‌اند. برخی نسبت او را به زردشت می‌رسانند.
متون اوستایی خرده اوستا غالبا همراه با متن‌هایی به پازند است. (پازند عبارت از آوانویسی متون پهلوی به الفبای اوستایی است) مطالب آن در همه دستنویس‌ها یکسان نیست.
مطالب خرده اوستا عبارتند از : دعاهای اصلی، نیرنگ کستی بستن، سروش باژ، دعای هوشبام، پنج نیایش، پنج گاه، سی روزه و آفرینگان.
کتاب خرده اوستا
اساطیر
ابراهیم پورداود
