کتاب کلیسای شیطان

Church of Satan
کد کتاب : 96628
مترجم :
شابک : ‌‌978-6229495575
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 200
سال انتشار شمسی : 1402
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 3
زودترین زمان ارسال : 18 اردیبهشت

معرفی کتاب کلیسای شیطان اثر ماشادو د آسیس

داستان کوتاه مدرن برزیلی با کار پخته خواکیم ماریا ماچادو د آسیس (1839-1908) آغاز می شود که تقریبا به اتفاق آرا به عنوان بزرگترین نویسنده برزیل تحسین شده است. در مجموع، این نوزده داستان نمایانگر سبک منحصر به فرد و جهان بینی ماچادو هستند. داستان‌های این جلد منعکس‌کننده تأکید ماچادو پس از سال ۱۸۸۰ بر طنز اجتماعی و آزمایش در رئالیسم روان‌شناختی است. او در سال 1880 او حمله طنز ویرانگری را به جامعه از طریق داستان های خود آغاز کرده بود. علیرغم بی رحمی اش، ماچادو گاهی حس همدردی کنایه آمیزی را برای شخصیت هایش نشان می دهد. او نسبت به درگیری های انسانی بی تفاوت نیست، اما از طنز و کنایه استفاده می کند تا بر پوچ بودن این درگیری ها که در پس زمینه جهانی بی تفاوت انجام می شود تأکید کند. چنین منظره ای حس درماندگی را ایجاد می کند که فقط می تواند الهام بخش سرگرمی غم انگیز باشد.
ماچادو چندین دهه از معاصرانش جلوتر بود و هنوز هم می توان آن را مدرن تر از خود مدرنیست ها دانست. اینکه داستان‌های او امروزه چنین واکنش‌های قوی و متنوعی را برانگیخته است، این ادعا را ثابت میکند.

کتاب کلیسای شیطان

ماشادو د آسیس
ژواکیم ماریا ماشادو د آسیس (Joaquim Maria Machado de Assis) (زاده ۲۱ ژوئن ۱۸۳۹ – درگذشته ۲۹ سپتامبر ۱۹۰۸) که با نام ماشادو د آسیس شناخته شده‌است، نویسنده، شاعر، نمایشنامه‌نویس و نویسنده داستان کوتاه بود. او به عنوان بزرگترین نویسندهٔ ادبیات برزیل شناخته شده‌است، هر چند در زمان حیات به محبوبیت گسترده‌ای خارج از مرزهای برزیل دست نیافت. او به زبان‌های فرانسه، انگلیسی و آلمانی تسلط داشت و در اواخر عمر زبان یونانی را نیز آموخت. آثار وی تأثیر بسزایی در ادبیات برزیل در...
نکوداشت های کتاب کلیسای شیطان
Machado de Assis was a literary force, transcending nationality and language, comparable to Flaubert, to Hardy, or to James
ماچادو د آسیس یک نیروی ادبی بود که از ملیت و زبان فراتر رفت و با فلوبر، هاردی یا جیمز قابل مقایسه بود.
New York Times New York Times

قسمت هایی از کتاب کلیسای شیطان (لذت متن)
داستان های ماشادو اغلب شامل تصویری چیره دستانه و طنزآمیز از ارزش های طبقه ی متوسط و ساختار اجتماعی برزیل در دوره ی امپراتوری دوم و نخستین سال های جمهوری در این کشور است. اگر ماشادو خود را به نوشتن داستان های عاشقانه ی اخلاقی و مطبوع و نیز حکایاتی در باب دسیسه چینی های محافل بالای جامعه محدود می کرد، میراث او برای نسل های آینده چیزی نمی بود جز تصویر مینیاتوری اندکی طعنه آمیز و البته دلنشین و سرگرم کننده ای از دوران خوش جامعه ی برزیل. اما از اواخر دهه ی ۱۸۷۰ داستان های او رفته رفتـه بدل شد به حمله ای هجوآمیز و ویرانگر به جامعه ی آن روز برزیل و البته کل بشریت. چنان که هلن کالدول می گوید، «در داستان های ماشادو چیزی نمی بینیم که نشان دهد او از عصری که در آن می زیست و نیز از وطن خود چندان رضایتی داشته است».