داستان تاریخی نوعی از نگارش است که مرز میان تاریخ و ادبیات به شمار می رود. در این گونه کتاب ها معمولا از هیچ منبعی یاد نشده و یا از منابع کمی یاد می شود. در رمان تاریخی، دروغ یا حقیقت داشتن مطلب مهم نیست بلکه نوع نوشتار اهمیت دارد و اثر از نظر ادبی مورد ارزیابی قرار می گیرد. عنصر کلیدی در داستان های تاریخی این است که روایت کلی در گذشته جریان دارد و به مسائلی چون اخلاقیات، وضعیت اجتماعی و جزئیات دیگر یک دوره ی زمانی خاص در گذشته می پردازد. این گونه از ادبیات دارای زیر-ژانرهایی چون تاریخ متناوب (یا تاریخ بدیل) و داستان فانتزی تاریخی است.
وقتی از «ادبیات فرانسه» صحبت می کنیم، یکی از نام هایی که به سرعت به ذهن می آید، «ویکتور هوگو» است
رمان «پدران و پسران» نام «تورگنیف» را در کنار برترین نویسندگان روسیه در قرن نوزدهم قرار داد.
مارک تواین بزرگترین طنزپرداز آمریکایی و فرزند سرافراز ایالت میزوری
شخصیت های خلق شده توسط «وارتون» در زمره ی به یاد ماندنی ترین شخصیت ها در ادبیات آمریکا به شمار می آیند.
این پرتره برای کتابی به نام «روح جدید زمانه» کشیده شد
