جایزه ی پولیتزر (Pulitzer Prize) برای داستان، یکی از هفت جایزه ی مهم و معتبر پولیتزر است. این جایزه ی آمریکایی به صورت سالانه به آثار برتر ادبی، نمایشی و موسیقیایی داده می شود. این جایزه، به یک اثر داستانی برجسته، نوشته ی نویسنده ای آمریکایی اعطا می شود که ترجیحا به زندگی در آمریکا بپردازد و در سال قبل از برگزاری مراسم انتشار یافته باشد. از سال 1980، لیست فینالیست ها توسط هیئت برگزاری اعلام می شود که معمولا فهرستی سه نفره است. گفتنی است که این جایزه، جزو قدیمی ترین جوایز پولیتزر بوده و هیچ وقت در یک سال به دو نویسنده تعلق نگرفته است. در طول تاریخ، بوث تارکینگتون، ویلیام فاکنر و جان آپدایک موفق شده اند دو بار این جایزه را از آن خود کنند.
سال بلو در کنار ویلیام فاکنر، ستون فقرات ادبیات قرن بیستم آمریکا را می سازد و نثر او مانند آثار هرمان ملویل غنی و سرکش است.
نثر همینگوی را می توان در میان پراحساس ترین و لطیف ترین متون ادبی در نظر گرفت که با قدرتی کم نظیر، مخاطب را کاملاً به دنیا و حال و هوای شخصیت های داستان هایش منتقل می کند.
اگرچه راث موفق به کسب جایزه ی نوبل ادبیات نشد، اما بیشتر افتخارات مهم دیگر را کسب کرد؛ از جمله جایزه ی ملی کتاب آمریکا، حلقه منتقدین کتاب آمریکا، پن فاکنر، پولیتزر و من بوکر.
