جایزه ی پولیتزر (Pulitzer Prize) برای داستان، یکی از هفت جایزه ی مهم و معتبر پولیتزر است. این جایزه ی آمریکایی به صورت سالانه به آثار برتر ادبی، نمایشی و موسیقیایی داده می شود. این جایزه، به یک اثر داستانی برجسته، نوشته ی نویسنده ای آمریکایی اعطا می شود که ترجیحا به زندگی در آمریکا بپردازد و در سال قبل از برگزاری مراسم انتشار یافته باشد. از سال 1980، لیست فینالیست ها توسط هیئت برگزاری اعلام می شود که معمولا فهرستی سه نفره است. گفتنی است که این جایزه، جزو قدیمی ترین جوایز پولیتزر بوده و هیچ وقت در یک سال به دو نویسنده تعلق نگرفته است. در طول تاریخ، بوث تارکینگتون، ویلیام فاکنر و جان آپدایک موفق شده اند دو بار این جایزه را از آن خود کنند.
«تارت»، زمانی طولانی را برای خلق هر کدام از آثارش—به طور میانگین ده سال—صرف می کند
کتاب «بر باد رفته» خیلی زود نام خود را به عنوان اثری پرفروش مطرح کرد و از زمان اولین انتشار در سال 1936 تا اکنون، هم بسیار محبوب و هم جنجال برانگیز باقی مانده است
شخصیت های خلق شده توسط «وارتون» در زمره ی به یاد ماندنی ترین شخصیت ها در ادبیات آمریکا به شمار می آیند.
وقتی «تونی موریسون»، نخستین زن سیاه پوست برنده ی «جایزه ی نوبل ادبیات»، رمان «دلبند» را به «60 میلیون نفر و بیشتر» تقدیم کرد، می خواست نگرش همگان را درباره ی بردگی سیاه پوستان به چالش بکشد.
آثار اشتاین بک، به جای فراهم آوردن فرصتی برای فرار از دنیای پیرامون، مخاطبین را به رویارویی با واقعیت دعوت می کنند.
