این نوع ادبیات موافق عقل و استدلال و منطق است. و همیشه خیل در آن محدود است . همچنین معتدل و میانه رو است. این نوع ادبیات ساده، زیبا و روان است و دارای قهرمان غیرعادی نیست بلکه افراد برجسته و نماینده یک گروه در آن قرار دارد. قانون وحدت سه گانه (وحدت موضوع، وحدت زمان و وحدت مکان) از اصول فراموش نشدنی متون کلاسیک است. درمتون کلاسیک خواننده معمولا با روند تعادل اولیه- عدم تعادل- رخداد و سپس تعادل ثانویه روبه رو است. نظرگاه متون کلاسیک معمولا دانای کل است و این نوع متون به مسائل و همه امور جنبهٔ قطعیت می بخشند. دانای کل خدای متن است و هرچه او می گوید واقعییت مطلق شمرده می شود. در متون کلاسیک با پایان بسته و خوش و همچنین توجه به بیان حوادث و اتفاقات بیرونی بر بیان دغدغه های درونی و فردی ارجحیت دارد.
«جیمز ام کین» داستان را با لحنی اعتراف گونه روایت می کند که باعث می شود عنصر تعلیق در جای جای اثرش به چشم آید
«ایبسن» نوآروی هایی را به جهان تئاتر، به شکل خاص، و دنیای ادبیات به شکل کلی، ارائه کرد که همچنان در قیاس با زمانه ی خود شگفت انگیز به نظر می رسند.
ناراحتی و رنج برای «کی یرکگور»، نه به یک وضعیت، بلکه به پیشه ای برای او تبدیل شده بود
