هنگامیکه مادر رز در ابتدای نمایشنامه خبردار میشود که تمام شهر درمورد رابطۀ دخترش با آردن آهنگساز سرشناس که متأهل هم است حرف میزنند، بههیچوجه نمیتواند آن را با تصویری که از دختر جوان آرام و نارسش دارد هماهنگ ببیند. رز دختر یک خانوادۀ طبقۀ متوسط است و کتابخوان، که نظرات مستقل خود را دارد و بر آن’ پای میفشارد. عشق دوسویۀ رز و آردن در فضای چیرۀ اخلاقی و سنتی آن دوران کپنهاگ جریان مییابد که مردم شهر و خانواده از آن بستر به رفتار بیپروای این دو مینگرند. رفتاری که برای خانوادۀ این دختر، بهویژه پدر، بسیار سنگین است و ناپذیرفتنی. موضوع این رابطه که به درون خانواده کشیده شده است فضای ملتهب و پرکشش و جذابی را به تصویر میکشد. فضایی که در یکسویش این دختر جوان قرار دارد و در دیگرسو سایر اعضای خانواده که هرکدام خود را به درودیوار میزنند تا دختر را به سر عقل آورند. رز از یکسو در جدال شکستن این فضای عرف و اخلاق مسلط بر جامعه و خانواده است برای رهایی از بندهای آن، و ازسوی دیگر تصمیم دشوار به برگزیدن زندگی با این هنرمند. آردن آیندهای را برای زندگی مشترک با رز ترسیم میکند که پایداری توأم با عشق آن بسته به تن دادن رز به شرطهایی است که آردن برای شکوفایی خلاقیتهای خود پیش پای او میگذارد.
ادوارد براندِس زادۀ 1847، دانمارک، یکی از نویسندگان و نمایشنامهنویسانِ برجسته، و درعینحال از سیاستورزانِ سدۀ نوزدهم و بیستمِ زادگاهِ خود بهشمار میآید. او همراه با برادر بزرگترش، گئورگ براندِس، در شناساندن ادبیاتِ اروپا و نویسندگانِ بنامِ اروپا بهویژه اسکاندیناوی در اروپا و جهان نقش برجستهای را در زمان خود ایفا کردند. براندِس کارشناسیِ زبان داشت و به زبانِ عربی نیز چیره بود. در رسالۀ دکترایش به شکلگیری مفهوم’ در متون کهنِ مذهبِ هندو پرداخت و نمایشنامهای تاریخی نیز دربارۀ دنیای عرب و اسلام نوشت. نگاهِ او بازتابی است از کشاکشهای اجتماعی و فرهنگیِ دورانِ او در انکشاف جنبههای گوناگون مدرنیتهای که در اروپا شکل میگرفت و بر جان و روانِ انسانها آتش میافروخت. بیانِ شخصیتِ ادبی او را به بهترین شکل از زبانِ هنریک ایبسن میتوان شنید که در نامهای نوشت: «همۀ کارهایِ نمایشیتان علاقۀ ژرفم را سخت برانگیخته و من رویهمرفته، تنها انگشتشمار کارهایی چون بر پایۀ قانون را میشناسم که به این ژرفی بر حالوهوا و احساساتم کارگر شده باشند».