داود صفدریان ، متولد 1353 ، سرایش شعر را در دوران نوجوانی آغاز و بعدها با راهنماییهای مرحوم مهدی رستگار دبیر ادبیات خود در دبیرستان سعدی، آنرا بطور جدی و حرفه ای دنبال کرد و در جلسات شعر آن روز گار به همراه سلیمان هرمزی، هرمز بابادی، مرحوم آرش بارانپور، مجید زمانی اصل، بهروز یاسمی و عبدالرحیم سعیدی و ... حضوری پر رنگ داشت سپس هنگام تحصیل در دانشگاه شهید بهشتی تهران (ملی سابق) و چاپ شعرهای خود در مطبوعات چالش بزرگتری را در زندگی هنری خود تجربه نمود.در سال ۱۳۸۹ و در راستای چاپ کتاب اول خود مجموعه ای از شعرهایش که ترکیبی از دوبیتی و غزل است را با عنوان "می خوام دنبال خورشید راه بیفتم" و توسط انتشارات روزگار به زیر چاپ برد که غزلها مربوط به آغاز سرایندگی تا سال ۱۳۸۵ هستند و دوبیتی ها تا سال ۱۳۸۹ و بعد از آن فقط به دوبیتی پناه برد. علاقۀ خاصی به ایجاز در شعر و نهایتا" دوبیتی دارد که همین رویکرد خود اصلی ترین دلیل برای خلق، چاپ و انتشار کتاب دوم او با نام "من و باران و یک ماشین دربست" توسط یک ناشر خارجی و در سال ۱۳۹۳گردید که تنها شامل دوبیتی است.در مردادماه سال ۱۴۰۱ کتاب اول خود را با نام کوتاه تر "دنبال خورشید" و کتاب دوم خود را با نام " من و باران" مجددا به چاپ رسانید. داود صفدریان آخرین کتاب خود یعنی "شرح سنگین" که شامل دوبیتی و غزل است را به همراه کتاب جدید دیگری با نام "دوبیت" که منتخبی از سه کتاب آخر است به همت انتشارات فصل پنجم و ایجاز در مردادماه سال ۱۴۰۱ منتشر کرد. شعرهای او بیشتر جنبه های عاشقانه و اجتماعی دارد.
