درباره‌ی این اثر، به قلم محمود مشهودی می‌خوانیم: «در ایران، بیشترین تراکم جمعیتی قوم عرب واقع در جنوب غربی کشور، و مناطق مرکزی، غربی و جنوبی استان خوزستان است. قوم عرب ساکن استان خوزستان را می توان، بر اساس نوع زیست، معیشت و فرهنگ، به پنج دسته ی عرب حضْری (شهری)، ریفی (روستایی)، بدوی (صحرانشین)، معدان (هورنشین) و جبیلات (عرب بختیاری) تقسیم کرد.
به جز سه نوع موسیقی «حضْری» (شهری)، موسیقی «شعبی ـ ریفی» (مردمی-روستایی) و موسیقی مردم پسند، گونه های دیگری نیز در میان عرب های خوزستان رایج است. نقش موسیقی در مراسم شادمانی، رقص، حرکات حماسی، عزاداری، مذهبی و لالایی بسیار مهم و تعیین کننده است، ولی در فعالیت هایی مانند کارهای گروهی و انفرادی، مراسم آئینی، بازی های کودکانه، مراسم طنز و داستان خوانی، می توان گفت، موسیقی در درجه ی دوم اهمیت قرارمی گیرد؛ به صورتی که گاهی نیز این دسته از مراسم بدون حضور موسیقی برگزار می شوند.
نکته ی بسیار مهمی که باید در فرهنگ و موسیقی اعراب خوزستان به آن توجه شود مستقل بودن بیشتر مراسم و فعالیت های فرهنگی - اجتماعی زنان و مردان از یکدیگر است. از این رو، کارگان(رپرتوآر) های موسیقی آنان کاملا متفاوت با یکدیگر اجرا می شود.»
موسیقی نواحی ایران (81) - موسیقی عرب های خوزستان
موسسه فرهنگی و هنری ماهور