کتاب گور خواب

«گورخواب» نوشته‌ی بابک تبرایی مانند رمان قبلی او «کالت» رمانی سینمایی و درباره‌ی گونه‌های مختلف گورخوابی در جامعه امروز ایران است.
داستان درباره‌ی دانشجویی است که پوست از سر استادش می‌کند. رد پای داریوش مهرجویی نیز در این رمان وجود دارد که شرایط زمانه اعصابش را به هم ریخته است. ماجرای چند جوان کتاب‌دزد که با افسردگی و سرخوردگی می‌جنگند نیز بخش دیگری از روایت است. این رمان خرده‌روایت‌هایی از آدم‌های مختلف روزگار نویسنده است؛ زن و شوهری در شش و بش دزدی از موزه هنرهای معاصر تهران، دانشجویان مهاجرت‌کرده به آمریکا، کلنجار نویسنده‌ای با سانسور، و در نهایت روند تبدیل‌شدن آدمی بدبخت به یک خون‌آشام. پنج داستان و پنج میان داستان، روایتگر سرگذشت آدم‌هایی است که فنر وجودشان فشرده شده و معلوم نیست جهش نهایی آن‌ها را به کدام سو پرتاب‌ خواهد کرد؛ کشکولی خنده‌دار و تأسف‌بار از وضعیت خودمان. داستان اصلی درست یک روز پس از نامه‌ی سرگشاده‌ی اصغر فرهادی به حسن روحانی، رییس جمهور ایران، درباره وضعیت گروه خواب‌های نصیرآباد، شروع می‌شود و با انفجاری آشنا وسط شهر به پایان می‌رسد. یک‌پای داستان در واقعیت است و پای دیگرش در خیال. کتاب پر از موسیقی و نقاشی و مجسمه و شعر و قصه و فیلم است. گویی شهر فرنگی است که می‌کوشد تعریفی صادقانه و بی‌تعارف از زندگی به مخاطبش ارائه بدهد.
کتاب ۶ فصل اصلی دارد: «گورخواب: بخش اول» با ۲ زیربخش «داستان اول: کندن پوست سر» و «میان‌داستان اول: مبانی ادبیات نمایشی»، «گورخواب: بخش دوم» با ۲ زیربخش «داستان دوم: دود مغز» و «میان‌داستان دوم: فرار از خودمان»، «گورخواب: بخش سوم» با ۲ زیربخش «داستان سوم: شبگردی» و «میان‌داستان سوم: جوانی»، «گورخواب: بخش چهارم» با ۲ زیربخش «داستان چهارم: انتخاب» و «میان‌داستان چهارم: نادرکجا»، «گورخواب: بخش پنجم» با ۲ زیربخش «داستان پنجم: سناریوی همکاری» و «میان‌داستان پنجم: امید در غرب دور» و «گورخواب: بخش ششم».
«گور خواب» هماننند «کالت» رمان دیگر این نویسنده، روایتی از جامعه روشنفکری ایران معاصر به دست می‌دهد و برای علاقمندان به این‌گونه رمان‌ها جذابیت‌های خاص خودش را دارد.