علم زیستشناسی در سالهای اخیر به تحولی بیسابقه دست یافته است؛ تحولی که فراتر از تقسیمبندیهای مرسوم و سنتی، به رویکردهای میانرشتهای و همافزایی علوم مختلف روی آورده است. این تحول، زاییده پیشرفتهای بیوقفه در فناوریهای مولکولی، بیوانفورماتیک، و مطالعات محیطی است که به زیستشناسان امکان داده تا ساختار و عملکرد حیات را از لایههای مولکولی تا سیستمهای پیچیده زیستمحیطی به شکلی دقیقتر و جامعتر تحلیل کنند.