کتاب ایستگاه بعدی

«ایستگاه بعدی» مجموعه داستانی از نیما قهرمانی است که ده داستان کوتاه را دربرمی‌گیرد. عنوان کتاب یعنی «ایستگاه بعدی» نام هیچ‌کدام از داستان‌های کتاب نیست. این عنوان شاید برای کمک به تاویل جهان داستان‌ها باشد. داستان‌ها مجزا هستند و هرکدام هویت مستقل خودشان را دارند، اما جهان داستان‌ها را می‌توان به عنوان پاره‌هایی از یک روایت بلند تلقی و تاویل کرد.
در هر داستان سر و کلۀ غریبه‌ای پیدا می‌شود که آرامش و زندگی عادی شخصیت داستان را به هم می‌ریزد. این غریبه گاهی از شخصیت‌های سینمایی است.
البته علیرغم این‌که ناشر در پشت جلد کتاب نوشته است داستان‌ها نام ندارند و با شماره مشخص شده‌اند، همۀ داستان‌ها اسم دارند. حافظه بلند مدت، آب، کوچه باریک رو به پنجره، در باز است، آقای سین، هزارتویی به وسعت یک شهر، تری.جی.پی، داستان مرد قصه‌های فراموش شده، تلفن و نقطۀ کور عنوان داستان‌های این مجموعه هستند.
«حافظۀ بلند مدت» روایت دوستی ساده و معمولی راوی با یکی از آدم‌های محله‌اش است. مدتی خبری از هم‌محله‌ای نمی‌شود تا اینکه دوباره سرو کله‌اش پیدا می‌شود و به راوی می‌گوید تمام زندگیش نابود شده است؛ او مردی را در خیابان به راوی نشان می‌دهد و می‌گوید این مرد تمام زندگی مرا تسخیر کرده است. شاید بتوان «حافظۀ بلند مدت» را بهترین داستان این مجموعه دانست که در آن نویسنده ناامنی و اضطراب را به شکلی ملموس نشان می‌دهد. داستانی تازه و هیجان‌انگیز، در آن هر رخدادی، رخداد دیگری را در خود دارد. داستانی کلاسیک با پیرنگی قوی که روایت را به خوبی به پیش می‌برد.
داستان‌های این مجموعه قصه‌گو هستند. در این داستان‌ها شخصیت اصلی دچار اضطرابی جانکاه می‌شود و سعی دارد خودش را از این ورطه نجات دهد اما همواره ماجرا به شکل دیگری پیش می‌رود.
داستان‌ها لحنی طنز و کنایه‌ای (آیرونیک) دارند، این دو عنصر در کنار شخصیت‌های درونگرا و در مواردی عجیب، و البته رخدادهایی غیرمنتظره، داستان‌ها را خواندنی کرده است، داستان‌هایی که در ذهن خواننده می‌مانند. ترس، ناامنی، سرگردانی، شک و تردید و رازآلودگی مضمون‌ داستان‌های این مجموعه است.
خوانندگانی که برای داستان‌های کوتاهی که قصه و روایتی کلاسیک دارند، دل‌شان تنگ شده، «ایستگاه بعدی» گزینۀ مناسبی است.