قصه های حیوانات از کهن ترین آثار ادبی انسان هاست. آنچه فابل به آن می پردازد ظاهرا رفتار حیوانات و باطنا رفتار آدمیان است. کار فابل به در می گویم، دیوار تو گوش کن است. فابل به ظاهر درباره ی حیوانات می گوید، ولی در باطن مقصودش حیوانات دو پاست! هنگامی که ما قصه ی جانوران دیگر را می خوانیم، در واقع داستان خودمان را می خوانیم و در ذهن مان تشویق می شویم فکر کنیم ما دیگر چه جانورانی هستیم؟ ... و با چنین جانوران اطراف مان چه گونه رفتار کنیم؟ ... فابل احمق ها را دست می اندازد، بد کاران را لو می دهد و ستم کاران را می کوبد. شناخته شده ترین این گونه قصه ها در ایران به نام "فابل: فابل های لا فونتن " است. و معروف ترین آن: "قصه ی روباه و کلاغ و پنیر".
کتاب فابل های توفیق
مروارید