کتابی که من قهرمانش نیستم

«کتابی که من قهرمانش نیستم» نوشته‌ی ژان فیلیپ آرو. وینو یکی از مشهورترین داستان‌های ادبیات فرانسه است که قهرمان ۱۱ ساله آن فیلیسین برژ می‌خواهد خودش قهرمان داستان خودش باشد. این داستان برای مخاطبان کودک است.
فیلیسین برژ در کلاس ششم درس می‌خواند. سال تحصیلی همزمان با ارتودنسی دندان‌های او شروع می‌شود. فیلیسین خیال می‌کند زشت شده است چون همکلاسی‌هایش او را موش صدا می‌زنند. هنگامی که معلم از بچه‌ها می‌خواهد شرح حالی درباره‌ی خودشان بنویسند، فلیسین دچار مشکل می‌شود. او خودش را بچه‌ای معمولی می‌داند که هیچ ویژگی خاصی ندارد. او همیشه در نمایش‌های مدرسه نقش سیاهی‌لشکر را دارد، همیشه تمرین‌های ریاضی‌اش را درست و به‌موقع انجام می‌دهد و هم‌کلاسی‌هایش فقط وقت‌هایی سراغش می‌آیند که می‌خواهند از روی مشق‌هایش رونویسی کنند. هیچ‌کس فیلیسین را در زنگ‌های تفریح به بازی فوتبال دعوت نمی‌کند. حالا فیلیسین می‌خواهد همه‌ی این‌ها را در کتابی بنویسد. او ماجراهای روزمره‌ی خودش را در ارتباط با همکلاسی‌هایش از جمله پسری زورگو به اسم ویلیام و دختری به نام لوسی بونار که فیلیسین به او علاقمند است، با شوخ‌طبعی و نگاهی طنز می‌نویسد.
او در این شرح حال و در واقع کتابی که خیال می‌کند قهرمانش نیست، از آرزوهایش می‌گوید، مثلا می‌نویسد چی می‌شد اگر زندگی هم مثل عوض کردن کانال‌های تلویزیون بود؛ فقط کافی بود یک دکمه را فشار بدهیم، اوف! بدون این‌که خودمان بفهمیم از جایی به جای دیگر می‌رفتیم. سرمان یا حتی وجودمان را با یکی دیگر عوض می‌کردیم، یا نامرئی می‌شدیم.
داستان در واقع، خاطرات فیلیسین از سال تحصیلی است. او از خلال این روایت شخصیت خودش را پیدا می‌کند و بر حس خودکم‌بینی خودش غلبه می‌کند. فیلیسین به این درک می‌رسد که زندگی معمولی و ظاهرا غیرقهرمانه‌ی او نیز ارزش روایت کردن دارد و او می‌تواند به آن افتخار کند.
نویسنده با استفاده از زبان طنز که همان زبان فیلیسین است مضمون داستان را به شکلی روشن به مخاطبان کودک منتقل می‌کند و به آن‌ها می‌آموزد که خودشان را همان‌طور که هستند بپذیرند و اعتماد به نفس داشتند باشد.
«کتابی که من قهرمانش نیستم» داستانی بامزه و طنز است که به کودکان اعتماد به نفس می‌دهد و آن‌ها از خواندن آن لذت می‌برند.