کتاب پسری که رئیس جمهور شد

رمان "پسری که رئیس‌جمهور شد" نوشته‌ی دن گاتمن، داستانی پرشتاب، بامزه و هوشمندانه است که ماجراهای جادسون مون، پسر دوازده‌ساله‌ای را دنبال می‌کند که برخلاف همه‌ی احتمال‌ها و حتی قانون اساسی رئیس‌جمهور ایالات متحده می‌شود. این کتاب که دنباله‌ای بر "پسری که می خواست رئیس جمهور شود" است، خواننده را به دنیایی می‌برد که در آن یک کودک در رأس قدرت ایستاده و می‌کوشد میان غرایز کودکانه و تصمیمات بزرگسالانه تعادل برقرار کند.
روایت از زبان اول شخص جادسون بازگو می‌شود و صدای پسری شوخ‌طبع، تیزهوش و گاهی ساده‌دل را به تصویر می‌کشد که باید با مسئولیت‌های عظیم ریاست‌جمهوری دست و پنجه نرم کند: از تصویب بودجه و مذاکره با کنگره گرفته تا مدیریت بحران‌های جهانی و پاسخ‌گویی به مطبوعات - آن هم در حالی‌ که هنوز دانش‌آموز راهنمایی است و ترجیح می‌دهد پیتزا بخورد تا درباره‌ی سیاست مطالعه کند. با وجود سن کم، جادسون مشتاق است دنیا را تغییر دهد. از نصب رمپ اسکیت‌برد در کاخ سفید گرفته تا ارائه‌ی راه‌حل‌هایی ساده اما صادقانه برای مسائل پیچیده جهانی، دوران ریاست‌جمهوری او به‌اندازه‌ی سرگرم‌کننده بودن، آشفته نیز هست. گاتمن از پوچی این موقعیت بهره می‌برد تا با طنز به ساختارهای سیاسی آمریکا، رفتار رسانه‌ها و فرهنگ قهرمان‌سازی طعنه بزند، در عین‌ حال که روایت را برای خوانندگان جوان جذاب و قابل‌دسترس نگه می‌دارد.
هسته‌ی مرکزی کتاب، تقابل میان آرمان‌گرایی کودکانه و واقعیت سیاسی است. جادسون با نیت‌هایی پاک و ایده‌هایی بزرگ وارد دفتر ریاست‌جمهوری می‌شود، اما خیلی زود زیر فشار بوروکراسی، منافع متضاد و سنگینی قدرت درمی‌ماند. کتاب با این پرسش بازی می‌کند که رهبری واقعی چیست و برای ایجاد تغییرات معنادار چه چیزی لازم است. گاتمن با طنز خاص خود می‌نویسد: پر از اغراق، بازی با کلیشه‌های سیاسی، و چرخش‌های شوخ‌طبعانه در روایت. زیر این ظاهر خنده‌دار، انتقادی لطیف از بی‌کفایتی بزرگسالان نهفته است - و شاید فراخوانی برای جدی‌گرفتن صدای نسل‌های جوان. در کنار طنز سیاسی، داستان به مسائلی چون دوستی، رشد فردی و تأثیر رسانه‌ها نیز می‌پردازد. جادسون شخصیتی است که با همه‌ی اشتباهاتش، قلبش در جای درست قرار دارد. ما شاهد بلوغ او در برابر مسئولیت، فشار، و تنهایی ناشی از قدرت هستیم.
"پسری که رئیس‌جمهور شد" اثری خیالی، سرگرم‌کننده و درعین‌حال هوشمندانه است که سیاست را به ماجرایی کودکانه و دل‌چسب تبدیل می‌کند. ترکیب دل‌نشین طنز، تفسیر اجتماعی و صداقت انسانی در قلم دن گاتمن باعث می‌شود این کتاب صرفا یک خیال‌پردازی خنده‌دار نباشد، بلکه دعوتی باشد به اندیشیدن درباره‌ی رهبری، مسئولیت اجتماعی و پایبندی به ارزش‌های فردی - حتی در جهانی که گاه خنده‌دارتر از داستان‌های تخیلی به‌نظر می‌رسد. چه آن را به‌عنوان یک هجو سیاسی بخوانیم و چه به‌عنوان ماجراجویی‌ای در تالارهای قدرت، این کتاب ذهن‌های کنجکاو را هم می‌خنداند و هم به فکر وامی‌دارد.