آموزش رسمی نوشتن به زبان فارسی در ایران چندان جدی گرفته نمی‌شود. در مدرسه‌ها و دیگر محیط‌های آموزشی نوشتن با شیوۀ صحیح و استاندارد از دانش‌آموزان و دانشجویان انتظار نمی‌رود؛ در نتیجۀ این شرایط کتاب‌های آموزشی برای نوشتن نیز چندان پر شمار نیست و روش‌های متنوع آموزشی برای این مهارت آزموده نمی‌شود. این در حالی است که در دیگر کشورها و زبان‌ها مهارت نوشتن از مهمترین مهارت‌های زبانی است که از پایین‌ترین سطح‌های آموزشی با روش‌های متنوع به افراد آموزش داده می‌شود. اثر پیش‌رو خودآموزی برای نوشتن دربارۀ کتاب‌ها است. نوشته‌هایی را که با عنوان مرور یا معرفی کتاب از آن‌ها یاد می‌کنیم می‌توان با به‌کاربردن روشی منظم و استاندارد نوشت و از رهگذر آموختن این نوع نوشتن ممکن است نگاهی متفاوت به فعالیت نوشتن ایجاد شود. می‌توان خواندن را آغازگاهی برای نوشتن به‌شمار آورد و نوشتن را با نوشتن دربارۀ کتاب‌های خوانده شده به شکلی متفاوت آموخت. نویسندۀ این اثر چنانکه در مقدمه اشاره کرده عقیده دارد نوشتن و خواندن رابطه‌ای متقابل با یکدیگر دارند و تلاش کردن در مرز این رابطه می‌تواند در هر دو سوی ماجرا تأثیری چشم‌گیر داشته باشد.
کتاب راهنمای نوشتن درباره کتاب ها
آن سو