عباس شاه زیدی در سال ۱۳۴۷ در اصفهان متولد شد. وی در جوانی با علاقه‌ای که به شعر داشت در کنار تحصیل، به سرودن پرداخت. او از محضر اساتیدی چون منوچهر قدسی، استاد صاعد اصفهانی بهره برد و تخلص «خروش» را برای خود برگزید. شاه‌زیدی فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی‌ارشد رشتۀ فقه و اصول از حوزۀ علمیۀ اصفهان بوده و در زمینۀ سرایش شعر، نویسندگی، نقد آثار ادبی و داوری کنگره‌های شعر فعالیت می‌کند. او مسئولیت شورای شعر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی اصفهان و کانون نخبگان شعر اصفهان را برعهده داشته است. از آثار او می‌توان از «این شعر مرا کشت»، «به کسی دل باخته‌ام»، «در حوالی اشراق» و «پرسه‌های بی‌پایان» نام برد.
