دکتر اصغر محمدی خنامان، پژوهشگر، مخترع، مدرس در زمینه مواد مهندسی، فیزیک کاربردی و در سال های اخیر مشاور در زمینه های انتقال تکنولوژی، مذاکرات بین المللی، خلاقیت، ایده پردازی و نوآوری می باشد. عمده شهرت وی در ایران تأسیس مراکز پژوهش مهندسی و صنایع نوین است. دکتراصغر محمدی خنامان، متولد سال 1328 هجری، شمسی در روستای خنامان از توابع شهرستان رفسنجان می باشد. وی تحصيلات دوره ابتدايی را در همين روستا و دوره دبيرستان را در شهر کرمان سپری نمود. سپس با موفقیت در کنکور راهی تهران و دانشگاه صنعتی آریامهر (دانشگاه صنعتی شریف) شد. در سال 1351 موفق به اخذ مدرک کارشناسی در رشته مهندسی متالورژی (مهندسی مواد) گردید و پس از آن برای گذراندان دوره خدمت سربازی، پیشنهاد همکاری یکی از اساتید خود را با اشتیاق پذیرفت و دوران سربازی را در دانشگاه صنعتی آریامهر و در خدمت استاد گذراند. حاصل تلاش های وی و استادش، تأسيس و توسعه مركز تحقيقات و كاربرد مواد راديو اكتيو در صنعت بود. مرکزی که در زمینه پژوهش های مهندسی مورد نیاز کشور خصوصاً در زمینه زلزله فعال بود. پروژه های پژوهشی این مرکز خیلی زود به موفقیت دست پیدا کردند و کمتر از دو سال پس از تأسيس و در ماه اکتبر سال 1973، دو طرح تحقیقاتت این مرکز با نام های «زلزله نگار اتمی و دستگاه نجات دهنده افراد محبوس زیر آوار» توانست دو مدال طلا و جایزه بزرگ اختراع سال نمايشگاه بين المللي اختراعات و فن آوری هاي نوین ژنو را کسب کند. الکترو موتور شن پاش، اولین اختراع محمدی خنامان نیز در همین سال ها ارائه شد.
