جان لنون

جان وینستون اونو لنون (John Winston Ono Lennon؛۹ اکتبر ۱۹۴۰ – ۸ دسامبر ۱۹۸۰) موسیقی‌دان و کنشگر صلح انگلیسی بود. او به عنوان خوانندهٔ اصلی، ترانه‌نویس اصلی و گیتاریست ریتم بیتلز و همچنین به عنوان یکی از بنیان‌گذاران این گروه به شهرت جهانی دست یافت. مشارکت او با پل مک‌کارتنی در ترانه‌سرایی، همچنان موفق‌ترین همکاری‌ها در تاریخ است. در ۱۹۶۹، او گروه موسیقی پلستیک اونو بند را با همسر دوم خود، یوکو اونو، راه‌اندازی کرد. پس از از هم پاشیدن بیتلز در ۱۹۷۰، لنون حرفهٔ خود را به عنوان یک هنرمند تک‌خوان و به عنوان همکار با اونو ادامه داد.
لنون که در لیورپول به دنیا آمد، در دورهٔ نوجوانی به ژانر اسکیفل کریز علاقه‌مند شد. در ۱۹۵۶، او نخستین بند خود را با نام کوآری‌من تشکیل داد که در سال ۱۹۶۰ به بیتلز تبدیل شد. او در ابتدا رهبر بالفعل گروه بود، نقشی که به تدریج به مک‌کارتنی واگذار شد. لنون به دلیل شخصیت سرکش و منطق شوخ‌طبعی در موسیقی، نوشتن، نقاشی، فیلم و مصاحبه‌هایش شناخته شده‌است. در اواسط دههٔ ۱۹۶۰، او دو کتاب چاپ کرد: در خودش بنویسید و یک اسپانیولی در حال کار است که هردو گردآوری‌شدهٔ نوشته‌های پوچ و تصویرهای خطی بودند. ترانه‌های او از سوی جنبش ضد جنگ و پادفرهنگ فراتر به عنوان سرود پذیرفته شده‌است که با «تنها چیزی که نیاز داری عشق است» در ۱۹۶۷ آغاز شد.
از ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲، لنون بیش از ۱۲ اثر دوجین با اونو تهیه کرد؛ از جملهٔ سه‌گانهٔ آلبوم‌های آوانگارد، نخستین ال‌پی تک‌خوان او جان لنون/پلستیک اونو بند و تک‌آهنگ‌های راه‌یافته در جایگاه ۱۰تای برتر جدول‌های جهانی «به صلح یک شانس بده»، «کارمای فوری!»، «تصور کن» و «کریسمس مبارک (جنگ تمام شد)». در ۱۹۶۹، او تظاهرات دو هفته‌ای ضد جنگ تخت‌خواب برای صلح را برگزار کرد. پس از مهاجرت به شهر نیویورک در ۱۹۷۱ ، انتقاد او از جنگ ویتنام منجر به تلاش سه سالهٔ دولت ریچارد نیکسون برای دیپورت او شد. در سال ۱۹۷۵، لنون برای تربیت فرزند خردسال خود، شان، از تجارت موسیقی کناره‌گیری کرد و در ۱۹۸۰، با آلبوم فانتزی دوبرابر با همکاری اونو بازگشت. او سه هفته پس از انتشار این آلبوم، توسط یکی از طرفداران بیتلز، مارک دیوید چپمن، در طاق ساختمان آپارتمان خود در منهتن مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد.
لنون به عنوان خواننده، نویسنده یا نویسنده مشترک، ۲۵ تک‌آهنگ شماره یک در جدول بیلبورد هات ۱۰۰ به ثبت رسانده‌است. فانتزی دوبرابر، پرفروش‌ترین آلبوم او، در ۱۹۸۱ برندهٔ جایزهٔ گرمی آلبوم سال شد. در ۱۹۸۲، لنون برای مشارکت برجسته‌اش در موسیقی، برنده جایزهٔ بریت شد. در ۲۰۰۲، لنون در نظرسنجی بی‌بی‌سی از ۱۰۰ بریتانیایی کبیر در رتبه هشتم قرار گرفت. رولینگ استون او را پنجمین خواننده بزرگ و سی و هشتمین هنرمند بزرگ تاریخ رتبه‌بندی کرد. نام او به تالار مشاهیر ترانه‌سرایی (در ۱۹۹۷) و تالار مشاهیر راک اند رول (دو بار، به عنوان عضو بیتلز در ۱۹۸۸ و به عنوان هنرمند تک‌خوان در ۱۹۹۴) وارد شده‌است.