عبدالعظیم رضائی زادهٔ ۲ فروردین ۱۳۱۱ در یَبارَک، شهریار – درگذشتهٔ ۱۲ تیر ۱۳۸۷ در تهران) پژوهشگر در تاریخ ایران باستان بود. او دوران ابتدائی را در شهریار گذراند. در رشتهٔ علوم معقول و منقول از دانشگاه تهران مدرک کارشناسی ارشد و در رشتهٔ حسابداری و زبان انگلیسی مدرک کارشناسی را دریافت کرد و همزمان پزشکیاری و زبان پهلوی را نیز آموخت. در سال ۱۳۳۰ به خدمت آموزش و پرورش در آمد. وی مدرک دکترای خود را در رشتهٔ ادیان از دانشگاه تهران گرفت. وی در سال ۱۳۸۵ از دانشگاه تاجیکستان دکترای افتخاری تاریخ گرفت. از رضائی که سالها سمت استادی رشتهٔ تاریخ دانشگاه شهید بهشتی را بر عهده داشته، بیش از ۷۰ جلد کتاب، بر جای مانده‌است که کتاب ۴ جلدی «تاریخ ده‌هزار سالهٔ ایران» از مهم‌ترین آنهاست.
